Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie określenia kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług oraz odmowy zwrotu należności celnych
Uzasadnienie strona 13/13

Termin "błąd organu celnego" pojawia się w art. 220 WKC w kontekście instytucji tzw. retrospektywnego zaksięgowania długu celnego. Art. 220 ust. 2 lit. b) WKC wyłącza co do zasady możliwość retrospektywnego zaksięgowania w sytuacji gdy kwota należności prawnie należnych zgodnie z przepisami prawa nie została zaksięgowana w następstwie błędu samych organów celnych, który to błąd nie mógł zostać w racjonalny sposób wykryty przez osobę zobowiązaną do uiszczenia należności działającą w dobrej wierze i przestrzegającą przepisów obowiązujących w zakresie zgłoszenia celnego.

Z punktu widzenia niniejszej sprawy trzeba zwrócić uwagę na orzeczenie, w którym TS przyjął, że z art. 4 pkt 3 WKC wynika, że pojęcie "organy celne" oznacza organy uprawnione między innymi do stosowania przepisów prawa celnego. Wynika stąd, że chodzi o organy administracji państw członkowskich, a także państw trzecich, które mają zapewnić dozór celny i kontrolę celną zgodnie z definicjami tych zadań zawartymi w art. 4 pkt 13 i 14 WKC. TS wyjaśnił, że o ile Komisja odgrywa rolę w zarządzaniu kontyngentem taryfowym umożliwiającym przywóz bananów z zastosowaniem obniżonej stawki należności celnych, o tyle nie może być ona z tego powodu uznana za organ celny w rozumieniu WKC. W związku z tym ewentualne błędy popełnione przez Komisję w tych ramach nie mogą spowodować powstania prawa do odstąpienia od retrospektywnego pokrycia na podstawie art. 220 ust. 2 lit. b) WKC (por. wyrok z 19 marca 2013 r. w sprawie Van Parys; T-324/10; dotychczas niepublikowany, polski tekst orzeczenia dostępny na stronie http://www.curia.eu.int.; pkt 60)

Powyższa wykładnia, jako dotycząca innej instytucji prawnej nie może być podstawowym argumentem w sprawie wykładni terminu "błąd organu celnego" na gruncie art. 67 ust. 1 Prawa celnego, tym niemniej podstawowe zasady wyznaczające relacje pomiędzy polskimi i wspólnotowymi przepisami prawa celnego nie pozwalają na pominięcie tej argumentacji. Należy wyjaśnić, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) tiret drugie rozporządzenia nr 2658/87 Komisja opracowuje uwagi wyjaśniające do CN, które są regularnie publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Błędne zdefiniowanie przez Komisję pojęcia "modemu" w Notach wyjaśniających dla kodu CN 8528 71 13 opublikowanych w dniu 7 maja 2008 r. nie może zatem spowodować powstania prawa do zapłaty odsetek od zwracanych należności celnych.

Reasumując, Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził w niniejszej sprawie naruszenie przepisów Taryfy celnej poprzez błędną klasyfikację taryfową importowanych set boxów oraz przepisów postępowania poprzez nieuwzględnienie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dlatego opierając się na art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.

O kosztach postanowiono na podstawie art. 200 i 205 § 2 i 3 cyt. ustawy.

Strona 13/13