Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy umorzenia należności pieniężnej z tytułu grzywny nałożonej mandatem karnym.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Beata Krajewska, Asesor WSA - Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), Protokolant - Małgorzata Broniarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2008r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności pieniężnej z tytułu grzywny nałożonej mandatem karnym. uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie strona 1/4

Przedmiotem skargi z 22 stycznia 2008 r. (data nadania), wniesionej przez M. B. i uzupełnionej pismem z 21 marca 2008 r., jest decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] grudnia 2007 r., wydana w przedmiocie odmowy umorzenia należności pieniężnej wynikającej z tytułu grzywny nałożonej mandatem karnym, w następującym stanie faktycznym:

Pismem z 15 sierpnia 2007 r. Pani M. B. wystąpiła do Wojewody [...] o umorzenie kwoty 250 zł wynikającej z mandatu karnego, nałożonego na nią w dniu 22 kwietnia 2007 r. za niezachowanie środków ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia. Wskazała, że jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w Powiatowym Urzędzie Pracy w M. bez prawa do zasiłku. Wskazała też, że jest wdową samotnie wychowującą troje dzieci, w tym dwoje uczących się w szkole średniej. Podała, że utrzymuje się z renty rodzinnej na dzieci po zmarłym ojcu w wysokości 597,46 zł i świadczeń rodzinnych z opieki społecznej.

W toku prowadzonego postępowania wyjaśniającego pismem z 14 września 2007 r. organ wezwał stronę do złożenia informacji o jej dochodach i stanie materialnym (majątku ruchomym, nieruchomościach).

W odpowiedzi na powyższe, w piśmie z 23 września 2007 r. Pani M. B. wskazała, że utrzymuje się z renty rodzinnej i świadczeń rodzinnych w GOPS. Wskazała również, że od września 2007 r. została zatrudniona w Gimnazjum w L. Następnie podała, że jedyny majątek jaki posiada to mieszkanie o powierzchni 52,5 m², które otrzymała po śmierci męża. Do akt sprawy wnioskodawczyni złożyła kserokopię umowy o pracę z 3 września 2007 r. zawartą na czas określony, tj. do dnia 31 grudnia 2007 r. z wynagrodzeniem zasadniczym 1055 zł.

Decyzją z [...] października 2007 r. Wojewoda [...], powołując się na przepis art. 42 ust. 1 pkt 3 i ust. 5 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.), odmówił stronie umorzenia grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego kredytowego seria CI w dniu 23 kwietnia 2007 r. w kwocie 250 zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ na wstępie wskazał, że strona przyjęła mandat i pokwitowała jego odbiór, i tym samym zostało zakończone postępowanie mandatowe popełnionego przez nią wykroczenia. Następnie organ opisał okoliczności przedstawione przez stronę we wniosku oraz w piśmie wniosek ten uzupełniającym. Wskazał m.in. na wysokość dochodów strony z renty rodzinnej i z wynagrodzenia za pracę. Dalej, przytoczył treść art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy o finansach publicznych, zgodnie z którym umorzenie należności pieniężnej może nastąpić, gdy zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji lub postępowanie egzekucyjne stało się nieskuteczne. Wyjaśnił, że organem uprawnionym do stwierdzenia powyższych okoliczności, o których mowa w cytowanym przepisie, jest tylko urząd skarbowy. Tak więc organ ten, prowadząc postępowanie egzekucyjne ustali, czy jest możliwość pobrania z dochodu lub majątku dłużnika nałożonej kary pieniężnej w okresie trzech lat jej obowiązywania. Na koniec Wojewoda [...], mając na uwadze sytuację materialną i rodzinną strony, pouczył ją o możliwości rozłożenia spłaty mandatu na raty.

Strona 1/4