Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz (spr.) Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Zielińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2018 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej wobec rzeczoznawcy majątkowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] grudnia 2012 r.; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącego J. S. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2017 r., II GSK 2180/15 uwzględniając skargę kasacyjną J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2015 r., sygn. VI SA/Wa 3028/14 oddalającego skargę w/w na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...] uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania do Sądu I instancji oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego koszty postępowania w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne zarzuty skarżącego naruszenia przy wydaniu zaskarżonego wyroku przez Wojewódzki Sąd Administracyjny przepisów postępowania, tj. art. 145 § 1 pkt 1c ppsa poprzez pominięcie uchybień w postępowaniu organu przy wydaniu zaskarżonej decyzji, w szczególności polegających na naruszeniu art. 7, 77 § 1 i 80 kpa przez brak rozważań co do wysokości wymierzenia kary z kategorii kar określonych w art. 178 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z tych to względów Sąd II instancji uznał za trafny zarzut naruszenia art. 141 § 4 ppsa polegający na nieodniesieniu się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do zarzutów skargi co do braku uzasadnienia dla wymierzonej kary w wysokości określonej w decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zlecił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu ocenę zaskarżonej decyzji pod kątem dostatecznego uzasadnienia wymiaru kary. W razie uznania uzasadnienia za niewystarczające w tym zakresie Sąd I instancji może dokonać własnej oceny, czy zebrany w sprawie materiał dowodowy uzasadniał wysokość wymierzonej kary, uwzględniające kryteria wymiaru kary, takie jak w szczególności stopień staranności zawodowej rzeczoznawcy, jego działanie wobec zarzucanych mu uchybień, jego dotychczasową działalność jako rzeczoznawcy majątkowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po ponownym rozpoznaniu sprawy, mając na uwadze treść art. 190 ppsa zważył, co następuje:
Skarga strony częściowo zasługuje na uwzględnienie. Jak wynika z uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd ten podzielił ocenę Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego orzekającego po raz pierwszy w sprawie co do zasadności postawienia skarżącemu zarzutu odnośnie braku staranności, o której mowa w art. 175 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami przy wykonywaniu wycen nieruchomości na zlecenie władz miasta P. Skutkowało to pociągnięciem skarżącego do odpowiedzialności zawodowej. Jednakże wymierzając karę dyscyplinarną w postaci zawieszenia uprawnień zawodowych na okres 4 lat organ nie uzasadnił w sposób należyty wymiaru tej kary. Rozważania organu w powyższym temacie wskazują na to, że organ wymierzając karę brał pod uwagę rodzaj naruszeń popełnionych przez skarżącego. Nie brał natomiast pod uwagę dotychczasowej drogi zawodowej skarżącego i jego postawy wobec nałożonych obowiązków. Powoduje to, że dokonana przez organ ocena wymiaru kary jest niewystarczająca i wymaga uzupełnienia przy ponownym rozpoznaniu sprawy.
W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że organ dopuścił się naruszenia art. 7, 77 § 1 i 107 § 3 kpa w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Z tych względów zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia
[...] grudnia 2012 r. należało uchylić stosownie do art. 145 § 1 pkt 1c ppsa.