Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Kozik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aneta Lemiesz Sędzia WSA Grzegorz Nowecki Protokolant st. ref. Lili Zawadzka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2020 r. sprawy ze skargi W. S.A. z siedzibą w Z. na decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Przedmiotem skargi wniesionej przez "(...)" S.A z siedzibą w "(...)" (poprzednio: "(...)" S.A. z siedzibą w "(...)", dalej: "Strona", "Spółka" "Skarżący") jest decyzja Ministra Przedsiębiorczości i Technologii (dalej: "organ", "Minister", "MPiT"), wydana na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i § 2, art. 158 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, z późn. zm., dalej: "K.p.a."), odmawiająca stwierdzenia nieważności zezwolenia nr "(...)" z "(...)" września 1998 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie "(...)" Specjalnej Strefy Ekonomicznej przez Spółkę, w części dotyczącej terminu obowiązywania określonego w pkt I zezwolenia.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister wyjaśnił, że Spółka uzyskała "(...)"września 1998 r. zezwolenie nr "(...)" na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie "(...)"Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zezwolenie to udzielone zostało do 28 maja 2017 r.
Pismem z 13 czerwca 2017 r., Strona zwróciła się na podstawie art. 156 § 1 K.p.a. w związku z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482, ze zm., dalej: "u.s.s.e."), z wnioskiem o stwierdzenie nieważności zezwolenia nr "(...)" z "(...)" września 1998 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie "(...)"Specjalnej Strefy Ekonomicznej w części dotyczącej terminu jego obowiązywania.
Pismem z 4 czerwca 2017 r., Strona złożyła ponaglenie. Zawiadomieniem z 12 czerwca 2019 r., organ wszczął z urzędu, na podstawie art. 61 § 1 i 4 w zw. z art. 10 § 1 i art. 73 § 1 K.p.a., postępowanie administracyjne w sprawie odtworzenia w całości akt postępowania o sygn. akt "(...)"w przedmiocie stwierdzenia nieważności ww. zezwolenia w części dotyczącej terminu jego obowiązywania. W piśmie z 28 czerwca 2019 r., organ poinformował Stronę o jego prawach do zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym w sprawie z ww. wniosku oraz do pisemnego wypowiedzenia się przed wydaniem przez Ministra decyzji rozstrzygającej wniosek. Strona nie skorzystała z ww. praw.
Organ rozpatrując wniosek wskazał, że decyzja wydawana na podstawie art. 156 § 1 K.p.a., stwierdza w sposób kwalifikowany nieważność wadliwego aktu z dniem jego wydania (ex tunc). Jest to decyzja deklaratoryjna, a zatem jej wydanie powoduje zniesienie skutków prawnych wadliwej decyzji powstałych w czasie, gdy była ona aktem ważnym. Decyzja, która utraciła ważność po upływie czasu w niej oznaczonego, funkcjonuje w obrocie prawnym. Utrata ważności decyzji oznacza tylko tyle, że po oznaczonej w niej dacie nie wywołuje ona skutków przewidzianych przez prawo. Innymi słowy, taki akt nie może być powoływany za podstawę nawiązywania stosunków prawnych, co jest konsekwencją upływu z góry ustalonego okresu czasu. W związku z tym specyfika postępowania uregulowanego w art. 156 do 159 K.p.a., nie pozwala uznać za bezprzedmiotowe postępowania prowadzonego przeciw decyzji, która wygasła w wyniku upływu czasu. Utrata ważności nie powoduje bowiem zniesienia skutków prawnych zaistniałych w czasie obowiązywania decyzji, zaś decyzja funkcjonuje w obrocie prawnym. Można się na nią powoływać, choćby dla uniknięcia odpowiedzialności prawnej przewidzianej w przepisach za jej nieposiadanie (por. wyrok NSA z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I OSK 567/11).