Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Protokolant st. ref. Katarzyna Zielińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2013 r. sprawy ze skargi A. M. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu radcowskiego z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego 1. uchyla zaskarżoną uchwałę; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu radcowskiego na rzecz skarżącego A. M. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną uchwałą z dnia [...] listopada 2010 r. Komisja Egzaminacyjna II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu radcowskiego, na podstawie art. 368 ust. 1, 9 i 12 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65, ze zm.) - dalej u.r.p. - w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpoznaniu odwołania A. M., utrzymała w mocy uchwałę z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] Komisji Egzaminacyjnej Nr 2 do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego przy Ministrze Sprawiedliwości z siedzibą w G. w sprawie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego, którą ustalono dla A. M. (skarżący w sprawie) negatywny wynik egzaminu radcowskiego.
Komisja Egzaminacyjna Nr 2 do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego przy Ministrze Sprawiedliwości z siedzibą w G. ustaliła, że: z pierwszej części egzaminu radcowskiego (zestaw pytań testowych) skarżący otrzymał ocenę dostateczną, z drugiej części egzaminu radcowskiego (prawo karne) - ocenę dostateczną, z trzeciej części egzaminu radcowskiego (prawo cywilne) - ocenę niedostateczną, z czwartej części egzaminu radcowskiego (prawo gospodarcze) - ocenę dostateczną, z piątej części egzaminu radcowskiego (prawo administracyjne) - ocenę dostateczną. Zadanie z wszystkich części egzaminu radcowskiego oceniało dwóch egzaminatorów odrębnie. Egzaminatorzy oceniający pracę A. M. z części trzeciej egzaminu (prawo cywilne) wystawili po dwie oceny dostateczną i niedostateczną. Egzaminatorzy podkreślali, że zdający powinien poprawnie zaprezentować w apelacji, przy zachowaniu wymogów formalnych pisma z art. 368 i nst. k.p.c., swoje stanowisko i należycie skonstruować zarzuty apelacji o naruszeniu przez sąd przepisów prawa materialnego i procedury, czego nie uczynił. Zdaniem egzaminatorów poprawne rozwiązanie zadania polegało na odniesieniu się do umowy mieszanej deweloperskiej, a nie do umowy przedwstępnej, zatem zdający nie zastosował wymaganych przepisów art. 65 § 2, 471, 474, 494, 394, 118 i 361 k.c. W konsekwencji, nie dostrzegając istoty sporu wywiódł apelację, która nie uwzględniała słusznego interesu klienta, co do kwot 160000 zł i 13000 zł (koszty). Swoje ustalenia, co do prawidłowości rozwiązania zadania z prawa cywilnego egzaminatorzy wywiedli na podstawie wskazanych orzeczeń Sądu Najwyższego. Dodatkowo zarzucono błędne stwierdzenie, że roszczenie co do ulgi podatkowej zostało wykazane co do zasady i wysokości, że zdający nie zaskarżył wyroku w zakresie kosztów, błędnie uznając, że wyrok w zakresie odsetek był prawidłowy.
Komisja I stopnia - powołując się na treść przepisu art. 366 ust. 1 u.r.p., stwierdziła, że skoro skarżący nie uzyskał z trzeciej części egzaminu oceny pozytywnej, gdyż średnia ocen (3 i 2) wynosiła 2,5, to tym samym wynik egzaminu radcowskiego jest negatywny.
W odwołaniu A.M., wnosząc o uchylenie uchwały Komisji I stopnia i stwierdzenie, że uzyskał pozytywny wynik egzaminu radcowskiego, w tym pozytywną ocenę z części trzeciej tego egzaminu, uchwale tej zarzucił:
• Oparcie negatywnej oceny pracy egzaminacyjnej na założeniu, że jedynym prawidłowym rozwiązaniem zadania egzaminacyjnego z III części, było rozstrzygnięcie oparte na interpretacji przyjętej w wyroku SN z dnia 9 lipca 2003 roku, sygn. akt IV CKN 305/01, podczas gdy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, ponadto poglądy doktryny, orzecznictwo sądowe oraz interes reprezentowanej strony uzasadnione również było przyjęcie rozwiązań zaproponowanych przez zdającego,