Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi F. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w zakresie gier na automatach 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] czerwca 2004 r. ; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącej F. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 sierpnia 2008 r., sygn. akt II GSK 281/08, uchylono zaskarżony skargą kasacyjną wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 898/07, którym oddalono skargę na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] marca 2007 r. odmawiającą zmiany decyzji udzielającej zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach.
Powołaną wyżej decyzją Minister Finansów, po rozpoznaniu odwołania firmy "F." Spółka z o.o., z siedzibą w W., od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia [...] stycznia 2007 r., odmawiającej zmiany decyzji z dnia [...] czerwca 2004 r. we wnioskowanym przez Spółkę zakresie - utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2004 r. udzielono Spółce zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...]. Wniosek Spółki z dnia [...] września 2006 r. dotyczył zmiany powyższej decyzji - w trybie art. 155 K.p.a. - w części dotyczącej lokalizacji punktów gier na automatach o niskich wygranych, a ściślej - dopuszczenia gier na automatach o niskich wygranych w punktach przyjmowania zakładów wzajemnych.
Minister Finansów w zaskarżonej do WSA w Warszawie decyzji z dnia [...] marca 2007 r., powołując się w jej uzasadnieniu na przepisy art. 3. 7. 9 i art. 30 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27, z późn. zm.) uznał, ze intencją ustawodawcy było ścisłe rozdzielenie aktywności ekonomicznej i finansowej podmiotów prowadzących gry i zakłady wzajemne. Jednoznaczne oddzielenie w przepisach konkretnych miejsc prowadzenia działalności, a w szczególności w art. 7 ust. 1-3 ustawy, jest wyraźną dyspozycją, że poszczególne gry i zakłady tam wskazane nie mogą być prowadzone w jednym miejscu. Organ odwoławczy nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki dotyczącym interpretacji art. 9 ustawy, według której w odróżnieniu gier na automatach i salonu gry bingo pieniężne ustawodawca nie przewidział, że punkt gier na automatach o niskich wygranych musi być wydzielonym miejscem. Zdaniem organu odwoławczego, sama konstrukcja ustawy, tok myślowy i frazeologia definicji punktu przyjmowania zakładów wzajemnych i punktu gier na automatach o niskich wygranych jest tożsama z definicjami kasyna gry, salonu gier na automatach i salonu bingo pieniężnego, zawartymi w tym samym artykule ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Sąd I instancji ograniczył badanie zaskarżonej decyzji Ministra Finansów wyłącznie do jej zgodności z art. 155 K.p.a. Sąd ten nie odniósł się do stanowiska Ministra Finansów, według którego zmiana zezwolenia w zakresie wnioskowanym przez Spółkę byłaby niezgodna z przepisami art. 7 ust. 1a i art. 9 pkt 2 i 3 ustawy, gdyż z powołanych przepisów wynika niedopuszczalność urządzenia w tym samym miejscu punktu gier na automatach o niskich wygranych i punktu przyjmowania zakładów wzajemnych.
Naczelny Sąd Administracyjny nie podzielił również stanowiska Sądu I instancji co do sposobu rozumienia art. 155 K.p.a. Po dokonaniu wywodu teoretycznego dotyczącego rozumienia tego przepisu - zwłaszcza w kontekście art. 35 ust. 1 pkt 3, art. 37, art. 30 oraz art. 32 ust. 1 pkt 5 ustawy o grach i zakładach wzajemnych NSA wskazał, że według stanowiska Sądu I instancji stan faktyczny sprawy pierwotnej (o udzielenie zezwolenia) obejmował konkretne lokalizacje punktów prowadzenia gier na automatach i dlatego zmiana tego stanu faktycznego (zmiana lokalizacji) punktów nie może nastąpić w trybie art. 155 K.p.a. Inaczej mówiąc, według Sądu I instancji określenie we wniosku o udzielenie zezwolenia i w zezwoleniu konkretnych lokalizacji punktów gier uniemożliwia zmianę tych elementów zezwolenia w trybie art. 155 K.p.a. A zatem skoro decyzja o zezwoleniu określa lokalizację punku gier, zmiana zezwolenia w tym zakresie nie jest w ogóle dopuszczalna.