Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędziowie Sędzia WSA Piotr Borowiecki (spr.) Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant ref. staż. Małgorzata Ciach po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2015 r. sprawy ze skargi M. B. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w przedmiocie rozpoznania wniosku o wydanie decyzji ustalającej warunki dostępu do budynków w celu zapewnienia telekomunikacji 1) stwierdza, że postępowanie prowadzone było w sposób przewlekły; 2) stwierdza, że przewlekłość postępowania nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; 4) zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz skarżącego M. B. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Pismem z dnia [...] stycznia 2015 r. M. B., przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą [...] w [...] (dalej także: "skarżący" lub "strona skarżąca"), reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej także: "Prezes UKE") w sprawie zainicjowanej wnioskiem strony skarżącej z dnia [...] listopada 2013 r. o wydanie decyzji administracyjnej o dostępie do budynków w celu zapewnienia telekomunikacji.
Powyższa skarga została wniesiona w związku z następującymi okolicznościami faktycznymi:
W dniu [...] kwietnia 2013 r. skarżący przedsiębiorca skierował do Skarbu Państwa - Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Regionalny w [...] (dalej także: "podmiot udostępniający" lub "uczestnik postępowania") wnioski o wszczęcie negocjacji w sprawie zawarcia umów o dostępie do budynków położonych przy ul. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] oraz budynków położonych w [...] przy ulicy[...],[...],[...],[...] (dalej także: "sporne budynki"), w celu zapewnienia telekomunikacji w tych budynkach, znajdujących się w zarządzie podmiotu udostępniającego.
W odpowiedzi na wniosek o wszczęcie negocjacji podmiot udostępniający w piśmie z dnia [...] maja 2013 r. poinformował skarżącego przedsiębiorcę, że w każdym z budynków jest wewnętrzna instalacja RTV wykonana przewodami koncentrycznymi typu RG. Jednocześnie podmiot udostępniający przyznał, że nie jest zainteresowany umieszczaniem w budynkach dodatkowych wewnętrznych instalacji telekomunikacyjnych, gdyż - według niego - preferowanym rozwiązaniem zapewnienia dostępu do nieruchomości jest wykorzystanie istniejących w spornych budynkach instalacji. Ponadto, podmiot udostępniający odmówił dostępu do budynków znajdujących się w [...] przy ulicy [...] do czasu wygaśnięcia gwarancji na te budynki.
Ostatecznie, z uwagi na fakt, iż w toku toczących się negocjacji nie doszło do zawarcia umowy na dostęp do spornych budynków, zaś uczestnik postępowania nie zapewnił skarżącemu przedsiębiorcy dostępu do owych budynków, strona skarżąca - powołując się na przepisy art. 30 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 21 ust. 2 i art. 22 ust. 1 w zw. z art. 30 ust. 5 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 106, poz. 675 ze zm.) - pismem z dnia [...] listopada 2013 r. zwróciła się do Prezesa UKE z wnioskiem o ustalenie warunków dostępu do wskazanych wyżej budynków położonych w [...], w celu zapewnienia telekomunikacji. W uzasadnieniu skarżący operator wskazał, że chce uzyskać dostęp w zakresie umożliwienia doprowadzenia przyłączy telekomunikacyjnych do budynków oraz wykonania instalacji telekomunikacyjnych w budynkach. Skarżący wskazał, że budowa sieci telekomunikacyjnej w spornych budynkach jest częścią projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej na podstawie Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013 w ramach działania 8.4 ("Zapewnienie dostępu do Internetu na etapie "ostatniej mili" osi priorytetowej 8. Społeczeństwo informacyjne - zwiększanie innowacyjności gospodarki"). Ponadto, skarżący operator zauważył, że do spornych budynków nie doprowadzono przyłączy w technologii światłowodowej. Jednocześnie, strona wskazała, że owe budynki nie są wyposażone w instalację telekomunikacyjną, która pozwalałaby na świadczenie usług w zakresie przepustowości oferowanej przez skarżącego operatora. Dodatkowo, skarżący wskazał, że wedle jego wiedzy nie ma możliwości wykorzystania znajdujących się w spornych budynkach elementów infrastruktury telekomunikacyjnej (kanalizacji kubłowej, wolnych szachtów, rurażu).