Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant ref. staż. Katarzyna Smaga po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi S.S.A. z siedzibą w P. i L. T. na bezczynność Komisji Nadzoru Finansowego w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Komisji Nadzoru Bankowego oddala skargę
Pismem z [...] stycznia 2010 r., skarżący: Stowarzyszenie [...] SA w [...] oraz L. T. wnieśli skargę na bezczynność Komisji Nadzoru Finansowego w toku postępowania administracyjnego prowadzonego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej Komisji Nadzoru Bankowego z dnia [...] stycznia 2000 r. ([...]). W skardze wniesiono o zobowiązanie organu nadzoru w trybie art. 149 ppsa do wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej Komisji Nadzoru Bankowego z dnia [...] stycznia 2000 r. ([...]) oraz zasądzenie na rzecz Skarżących zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu przedmiotowej skargi wskazano, że w dniu [...] listopada 2008 roku Skarżący złożyli do Prezesa Rady Ministrów wniosek o stwierdzenie nieważności uchwały Komisji Nadzoru Bankowego z dnia [...] stycznia 2000 roku, nr [...], w sprawie zawieszenia działalności Banku [...] S.A. w [...].
Pierwsze postanowienie Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] grudnia 2008 r. wydane w trybie art. 65 § 1 kpa o przekazaniu w/w wniosku do Komisji Nadzoru Finansowego - według właściwości na skutek zażalenia wniesionego przez skarżących zostało wyeliminowane z obrotu prawnego postanowieniem z [...] stycznia 2009 r. którym Prezes Rady Ministrów stwierdził nieważność w/w postanowienia z [...] grudnia 2008 r.
Po ponownym rozpatrzeniu wniosku skarżących, postanowieniem z dnia [...] marca 2009 r. Prezes Rady Ministrów (dalej: Prezes RM) ponownie przekazał przedmiotowy wniosek na podstawie art. 65 § 1 kpa Komisji Nadzoru Finansowego (KNF) według właściwości.
Skarżący pismem z dnia [...] marca 2009 roku złożyli wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wnosząc o jego uchylenie oraz jak najszybsze merytoryczne rozpatrzenie złożonego wniosku.
Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2009 roku (znak: [...]) Prezes Rady Ministrów utrzymał w mocy swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie. Tym samym postanowienie o przekazaniu sprawy KNF stało się ostateczne.
Pismem z dnia [...] września 2009 roku Skarżący złożyli do Prezesa Rady Ministrów, jako organu nadzoru nad działalnością KNF, zażalenie na bezczynność KNF w przedmiotowej sprawie, wnosząc o wyznaczenie terminu załatwienia sprawy oraz o zarządzenie wyjaśnienia przyczyn i ustalenia osób winnych niezałatwieniu przedmiotowej sprawy w terminie.
W odpowiedzi pismem z dnia [...] października 2009 roku (znak: [...] Zastępca Dyrektora Sekretariatu Prezesa Rady Ministrów, działając z upoważnienia Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, poinformował pełnomocnika Skarżących, iż w jego ocenie zażalenie na bezczynność zostało skierowane do niewłaściwego organu, gdyż "Prezes Rady Ministrów nie jest organem wyższego stopnia wobec Komisji".
W związku z powyższym Skarżący pismem z dnia [...] października 2009 roku wezwali KNF do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej sprawie.
Strona skarżąca podkreśla, że do dnia złożenia skargi na bezczynność a więc pomimo upływu ponad ośmiu miesięcy od dnia przekazania KNF wniosku Skarżących organ ten nie zakończył postępowania i nie wydał decyzji administracyjnej w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały KNB z dnia [...] stycznia 2000 roku, nr [...], w sprawie zawieszenia działalności Banku [...] S.A. w [...]. Jednocześnie KNF nie zawiadomiła Skarżących w ustawowo przewidzianym trybie o przyczynach niezałatwienia sprawy w terminie oraz nie podała nowego terminu zakończenia. Brak jest jakiegokolwiek śladu podjętych przez KNF działań, poza wystąpieniem do Skarżących o doprecyzowanie kwestii legitymacji procesowej. Organ ten nie udzielił także odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.