Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka, , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska (spr.), Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Protokolant Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2009 r. sprawy ze skargi Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej "R." Stacja Pogotowia Ratunkowego i Transportu Sanitarnego w S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wydania poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych dla stacji kontroli pojazdów I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej "R." Stacja Pogotowia Ratunkowego i Transportu Sanitarnego w S. kwotę 200 zł (dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego decyzją z dnia [...] ([...]), na podstawie art. 83 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2005r., Nr 108, poz. 908 ze zm.), zw. dalej Prawem o ruchu drogowym, oraz art. 104 i 105 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. Nr 98 poz. 1071 z 2000r. ze zm.), zw. dalej kpa - umorzył postępowanie wszczęte wnioskiem Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej "[...]" - Stacja Pogotowia Ratunkowego i Transportu Sanitarnego w S., dalej zw. SPZOZ, o wydanie poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami, odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań tj. podstawowej stacji kontroli pojazdów rodzaju B, rozszerzonego o badania c, f.
Organ wskazał, że strona wnioskująca nie jest wpisana do rejestru przedsiębiorców, tym samym nie jest uprawniona do prowadzenia ww. stacji.
Minister Infrastruktury, po rozpatrzeniu odwołania SPZOZ, decyzją z dnia [...] ([...]), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w zw. z art. 83 ust. 4 Prawa o ruchu drogowym - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 83 Prawa o ruchu drogowym stację kontroli pojazdów może prowadzić przedsiębiorca, który spełnia warunki wskazane w ust. 3 ww. artykułu. Przy czym działalność gospodarcza dot. prowadzenia stacji kontroli pojazdów jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095), dalej zw. u.s.d.g., i wymaga wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów.
Odnosząc się do zarzutów odwołania organ podzielił pogląd, że SPZOZ może wykonywać działalność gospodarczą oraz uzyskiwać środki finansowe z wydzielonej działalności gospodarczej innej niż wymieniona w pkt 1 i 2, jeżeli statut zakładu ją przewiduje oraz, że jej wykonywanie przez SPZOZ nie wymaga wpisu do rejestru przedsiębiorców zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. Nr 168, poz. 1186 ze zm.), dalej zw. ustawą o KRS.
Jednak zdaniem organu, nie wyłącza to stosowania art. 83 ust. 2 Prawa o ruchu drogowym, zgodnie z którym działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów jest działalnością regulowaną zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów. Stacje takie mogą zatem prowadzić jedynie przedsiębiorcy, których działalność podlega wpisowi do właściwego rejestru. Natomiast SPZOZ jest przedsiębiorcą, który nie podlega wpisowi, nie spełnia więc warunku z art. 83 ust. 2 ww. ustawy. Treść statutu pozostaje więc bez znaczenia w tej sprawie.
Skargę na powyższą decyzję złożył SPZOZ, wnosząc o jej uchylenie oraz uchylenie decyzji organu I instancji, a także ponowne rozpatrzenie sprawy zgodnie z wnioskiem i zarzucił naruszenie:
art. 105 kpa poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji, w sytuacji gdy postępowanie nie jest bezprzedmiotowe;