Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Paweł Groński (spr.), Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2011 r. sprawy ze skargi A. G. i D. G. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] marca 2011 r. znak [...] w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Decyzją z dnia [...] marca 2011 r., znak: [...] Minister Finansów, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowaniu administracyjnego - t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm. (dalej: kpa) po rozpatrzeniu odwołania A. i D. G. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2010 r., znak: [...] odmawiającej umorzenia opłaty legalizacyjnej w kwocie 25.000,00 zł, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Z akt sprawy wynika, że Powiatowy inspektor Nadzoru Budowlanego w K., postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2010 r., znak: [...], nałożył na inwestorów: A. G. i D. G., obowiązek uiszczenia opłaty legalizacyjnej w wysokości 25.000.00 zł w ramach procedury legalizacji samowolnie wybudowanego budynku gospodarczego na terenie działek nr [...] w obrębie ewidencyjnym N.
Pismem z dnia 29 sierpnia 2010 r. A. i D. G. zwrócili się do Wojewody [...] z wnioskiem o umorzenie w całości opłaty legalizacyjnej, uzasadniając go brakiem środków pieniężnych niezbędnych do uiszczenia przedmiotowej należności, zatrudnieniem na czas określony, brakiem własnego mieszkania oraz spłacaniem zadłużenia kredytowego. Ponadto, strony opisały problemy związane z uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy niezbędnej w procesie legalizacji, wskazując na opieszałe działanie wójta Gminy N.
Decyzją z dnia [...] listopada 2010 r., znak: [...], Wojewoda [...] odmówił umorzenia opłaty legalizacyjnej.
Rozpatrując odwołanie od powyższej decyzji Minister Finansów powołał się w pierwszej kolejności na odpowiednie przepisy Prawa budowlanego tj. art. 49 ust. 5 i art. 59g tej ustawy. Stwierdził, że do kar stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8. poz. 60 ze zm.). Zgodnie z art. 67a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:
1) odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty:
2) odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a;
3) umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
Minister Finansów zauważył, że umorzenie należności publicznoprawnej jest instytucją nadzwyczajną i ma charakter fakultatywny, a jej zastosowanie uzależnione jest od wystąpienia jednej z dwóch przesłanek tj. ważnego interesu strony lub interesu publicznego.
Organ wskazał na zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy i okoliczności faktyczne poświadczające stan majątkowy i sytuację finansową stron wnoszących o umorzenie opłaty. Podniósł, że po uwzględnieniu miesięcznych kosztów utrzymania rodziny, ponoszonych z tytułu wydatków na wyżywienie, ubranie i edukację w kwocie ok. 1.200,00 zł miesięcznie (na 1-szą osobę 500 zł, na 2-gą 400 zł i na 3-cią 300 zł), pozostaje nadwyżka w wysokości ok. 500.00 zł miesięcznie. Poza tym organ wskazał, że sytuacja finansowa zobowiązanych wykazuje możliwość uzyskania dodatkowego dochodu w związku z posiadanym gospodarstwem rolnym.