Zgodnie z art. 28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, iż konstruując definicję strony w art. 28 k.p.a. ustawodawca posłużył się terminem interesu prawnego, a zatem nie jakiegokolwiek interesu. Interes, jakim legitymować się powinien podmiot, chcący występować w roli strony postępowania administracyjnego, musi mieć charakter prawny, a więc musi istnieć norma prawna, przewidująca w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do określonego podmiotu możliwości wydania przez organ decyzji lub podjęcia czynności. Dodatkowo interes ten musi mieć charakter realny w danej dacie (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. akt III SA/Wa 373/04, LEX nr 176658).
Skład orzekający w pełni podziela takie rozumienie pojęcia strony również w postępowaniu administracyjnym prowadzonym w tej sprawie.
Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych w celu przeprowadzenia imprezy masowej organizator, nie później niż na 30 dni przed planowanym terminem jej rozpoczęcia m.in.: występuje do organu z wnioskiem o wydanie zezwolenia na przeprowadzenie imprezy masowej. Stosownie do art. 3 pkt 9 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych pod pojęciem organizatora imprezy masowej należy rozumieć osobę prawną, osobę fizyczną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, przeprowadzającą imprezę masową.
Jak wynika z dyspozycji przepisu art. 34 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w przypadku negatywnej oceny stanu bezpieczeństwa i porządku publicznego w związku z planowaną lub przeprowadzoną imprezą masową wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, może zakazać przeprowadzenia imprezy masowej. Wymieniona ustawa przez imprezę masową rozumie imprezę masową artystyczno-rozrywkową, masową imprezę sportową, w tym mecz piłki nożnej (art. 3 pkt 1).
Mając powyższe na względzie stwierdzić trzeba, że jedynym kryterium, określającym podmiot będący stroną w postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na organizowanie imprezy masowej jest przeprowadzenie imprezy masowej.
Zatem tylko ten podmiot jest stroną postępowania - w rozumieniu art. 28 k.p.a. w zw. z art. 25 ust. 1 i art. 34 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych - w sprawie udzielenia zezwolenia na organizowanie imprezy masowej, który zamierza przeprowadzić daną imprezę masową, a więc organizator imprezy masowej.
W niniejszym postępowaniu impreza masowa - mecz piłki nożnej miała zostać przeprowadzona przez K. S.A. - organizatora. Zatem tylko ten podmiot był stroną, postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na organizowanie imprezy masowej, która miała się odbyć w dniu [...] maja 2011 r. na stadionie Miejskim w [...].
W sposób nie budzący wątpliwości, można było zatem w niniejszej sprawie stwierdzić, że wnoszący odwołanie od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2011 r. zakazującej przeprowadzenia imprezy masowej, R. B. nie ma interesu prawnego, gdyż nie jest organizatorem imprezy masowej. Dlatego też rozstrzygnięcie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2011 r., wydane w oparciu o art. 134 k.p.a. należy uznać za wydane zgodnie z prawem.
Zgodnie z art. 134 k.p.a. organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania.
W orzecznictwie sadowoadministracyjnym zauważa się, że art. 134 k.p.a. obliguje organ odwoławczy do badania, dopuszczalności wniesionego odwołania. Dopuszczalność odwołania jest zaś określana przesłankami podmiotowymi i przedmiotowymi. Przesłanki podmiotowe to złożenie odwołania przez legitymowany podmiot, natomiast przesłanki przedmiotowe to wniesienie odwołania od orzeczenia, którego zaskarżenie przewidują przepisy prawa.
Jeżeli ze złożonego odwołania wynika - tak jak w niniejszej sprawie - w sposób nie budzący wątpliwości, że wnoszący nie ma interesu prawnego, organ odwoławczy w formie postanowienia stwierdza niedopuszczalność odwołania (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt II OSK 316/08, Lex nr 526409 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 września 2008 r. II SA/Gl 209/08, Lex nr 526472).
Odnosząc się do zarzutów skargi, iż interes skarżącego został naruszony poprzez powstanie szkody w postaci uniemożliwienia mu obejrzenia meczu, Sąd stwierdza, że ochrony w tym zakresie skarżący może poszukiwać w postępowaniu przed sądem powszechnym.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, orzekł w wyroku w trybie przepisu art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.