Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Machlejd, Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Nowak, sędzia WSA Tomasz Stawecki (spr.), Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi I. N. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] lipca 2016 r. znak [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę
1. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w [...] decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2016 r., znak: [...], po rozpatrzeniu odwołania I. N., zwanego dalej również "skarżącym", utrzymał w mocy decyzję Nr [...] Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] czerwca 2016 r., znak: [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
2. Zaskarżona decyzja organu wojewódzkiego została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
W dniu 13 maja 2007 r. skarżący skierował do P. S.A. Oddział Kolejowej Medycyny Pracy w [...] pismo z żądaniem stwierdzenia choroby zawodowej będącej następstwem zatrucia tlenkiem węgla w lokomotywowni [...], załączając orzeczenie lekarza neurologa-psychiatry z 1990 r., a także pisma organów medycyny pracy i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Podobne żądanie zostało przez skarżącego skierowane do jednostek medycyny pracy P. S.A. w dniu 4 września 2007 r. Zgodnie z właściwością przekazano je do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...]. W dniu 10 grudnia 2007 r. lekarz przychodni zdrowia w miejscowości O. wystawił także zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej.
Z dokumentów tych wynikało, że skarżący cierpi na różne schorzenia, w związku z czym przyznano mu rentę inwalidzką. W latach 1991-1992 toczyło się też postępowanie w przedmiocie rozpoznania choroby zawodowej - zespół paranoidalny (morbus bleureli), lecz organy Inspekcji Sanitarnej P. w W. odmówiły uznania rozpoznanego schorzenia za chorobę zawodową, gdyż nie było ono wymienione w obowiązującym wówczas wykazie chorób zawodowych. Zasadność rozstrzygnięcia organów administracji potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 kwietnia 1992 r., sygn. akt I SA 283/92.
W związku z kolejnym zgłoszeniem podejrzenia, że u I. N. wystąpiło przewlekłe zatrucie tlenkiem węgla, Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w [...], dalej zwany "PPIS", przygotował 17 marca 2008 r. kartę oceny narażenia zawodowego, którą przesłał do Poradni Chorób Zawodowych [...] Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w P.. Wraz z kartą oceny narażenia zawodowego, przesłano "Skierowanie na badanie w celu rozpoznania choroby zawodowej - przewlekłego zatrucia tlenkiem węgla" oraz opinię z dnia 7 maja 2005 r. wystawioną przez biegłego sądowego, lekarza specjalistę pneumonologa. W opinii wskazano, że u skarżącego stwierdzono przewlekłe zapalenie oskrzeli bez cech niewydolności oddechowej (k. 58 akt admin.). Powyżej określona jednostka orzecznicza wydała w dniu 18 czerwca 2008 r. orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania u skarżącego ww. choroby zawodowej (k. 94 akt admin.).
W kolejnych latach skarżący był badany w Klinice Chorób Zawodowych i Toksykologii Instytutu Medycyny Pracy w Ł.. Jednostka orzecznicza drugiego stopnia podtrzymała opinię [...] Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w P. i wystawiła w dniu 5 listopada 2008 r. orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u skarżącego. Na tej podstawie PPIS wydał w dniu 5 lutego 2009 r. wydał decyzję, o braku podstaw do stwierdzenia u skarżącego choroby zawodowej - przewlekłego zatrucia tlenkiem węgla. Decyzję tę utrzymał w mocy organ odwoławczy, lecz obie decyzje uchylił ze względu naruszenie zasad postepowania Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 listopada 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 888/09.