Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Machlejd, Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Nowak, sędzia WSA Tomasz Stawecki (spr.), Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. w [...] na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na uprzywilejowanie w ruchu drogowym oddala skargę
1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2016 r., znak: [...], po rozpoznaniu wniosku spółki [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...], zwanej dalej również "skarżącą" o ponowne rozpatrzenie sprawy, rozstrzygniętej własną decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2016 r., znak: [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, w której odmówił wydania zezwolenia na uprzywilejowanie pojazdu samochodowego w ruchu drogowym.
2. Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2016 r. spółka [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] wniosła o wydanie zezwolenia na uprzywilejowanie w ruchu drogowym pojazdu samochodowego marki [...], nr rejestracyjny [...], nr nadwozia: [...] . W uzasadnieniu wniosku podano, że w siedzibie podmiotu znajduje się całodobowe stanowisko do przyjmowania zleceń i wyjazdów na ratunek zdrowia i życia pacjentów wnioskodawczyni. Ponadto pojazd objęty wnioskiem wykorzystywany jest do transportu krwi.
Po analizie zgromadzonego materiału dowodowego, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwany dalej "Ministrem", decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2016 r. odmówił zezwolenia na uprzywilejowanie w ruchu drogowym ww. pojazdu samochodowego.
Organ wydał powyższe rozstrzygnięcie na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 z późn. zm.), zwanej dalej "p.r.d.", oraz art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm.), zwanej dalej "k.p.a.".
Organ stwierdził, że przedmiotowy pojazd nie służy bezpośrednio do ratowania zdrowia i życia ludzkiego. Nie każdy transport sanitarny związany jest z koniecznością korzystania z pojazdów uprzywilejowanych w ruchu drogowym. Zakres świadczeń zdrowotnych udzielanych przez wnioskodawczynię daje podstawy do stwierdzenia, że nie są to świadczenia wymagające korzystania z pojazdu uprzywilejowanego. Świadczenia te, tj. ambulatoryjna opieka specjalistyczna, udzielane są w poradni ewentualnie w miejscu zamieszkania pacjenta. W przypadku tego rodzaju świadczeń, jak i świadczeń z podstawowej opieki zdrowotnej w sytuacji pogorszenia stanu zdrowia pacjenta powodującego bezpośrednie zagrożenie życia transport do szpitala odbywa się przy udziale zespołu ratownictwa medycznego. Dodatkowo, pojazd proponowany do uprzywilejowania w ruchu drogowym nie posiada specjalistycznego wyposażenia.
3. Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2016 r. skarżąca wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra z dnia [...] lipca 2016 r.
W uzasadnieniu wniosku, skarżąca zarzuciła organowi przekroczenie granic uznania administracyjnego w przypadku zastosowania art. 53 ust. 1 pkt 12 p.r.d., wskazując, że decyzja oderwana została od racjonalnych kryteriów. Zdaniem skarżącej organ dokonał nielogicznej argumentacji, przyjmując, że zgoda na możliwość uprzywilejowania w ruchu drogowym pojazdu może zostać wydana tylko w przypadku stałego i bezpośredniego wykorzystywania pojazdu w związku z ratowaniem życia i zdrowia.