Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), Protokolant st.sekr.sąd Sylwia Rosińska- Czaykowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za nieprzestrzeganie przepisów w zakresie znakowania środków spożywczych oddala skargę
Uzasadnienie.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r., znak [...] Główny Inspektor Sanitarny (dalej: "GIS""), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") w związku z art. 103 ust. 1 pkt 1 i 1b lit. c oraz art. 104 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (dalej: "u.b.ż."), po zapoznaniu się z odwołaniem A.L. prowadzącej działalność gospodarczą "[...] " A. L., reprezentowanej przez r. pr. M. P. od decyzji nr [...][...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...] W. (dalej: "[...] PWIS") z dnia [...] września 2016 r. znak: [...], nakładającej na nią karę pieniężną:
1) w wysokości 3 000 zł w związku z faktem nieprzestrzegania wymagań w zakresie znakowania środków spożywczych, w tym w zakresie prezentacji, reklamy i promocji, określonych w art. 52 a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia, a także wymagań w tym zakresie określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 27 ust. 6 pkt 2 tej ustawy;
2) w wysokości 6 000 zł w związku z faktem nieprzestrzegania wymagań w zakresie znakowania środków spożywczych - określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/EW Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywy Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządza komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE L 304/18 z dnia 22 listopada 2011 r.),
- utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
GIS wyjaśnił w uzasadnieniu, że pełnomocnik A. L. odwołał się od decyzji nr [...][...] PWIS z dnia [...] września 2016 r. nakładającej na nią ww. karę pieniężną zarzucając naruszenie art. 103 ust. 1 pkt 1, art. 103 ust. 1 pkt lb lit. c oraz art. 104 ust. 2 u.b.ż., poprzez pominięcie w sprawie istotnych okoliczności faktycznych, które stanowią podstawę wydanej zaskarżonej decyzji, w szczególności, co do zakresu stwierdzonego naruszenia, co przełożyło się na nałożenie rażąco wysokiej kary oraz naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 7, 77 § 1 k.p.a. oraz art. 80 i 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 104 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie w sprawie, co przyczyniło się w znacznym stopniu do wydania decyzji sprzecznej z powoływanymi przepisami, w wyniku niewyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, a także dowolnej ocenie dowodów, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych.
GINB opisał szczegółowo żądania A. L., a następnie dokonał opisu ustalonego stanu faktycznego, stwierdzając, co następuje.
Pismem z dnia 17 grudnia 2015 r. GIS przekazał do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w D. (dalej: "PPIS") interwencję dot. wprowadzania przez firmę [...] A. L. do obrotu na odległość niewłaściwie oznakowanych środków spożywczych oraz o wprowadzaniu do obrotu produktu pn. "czystek", niebędącego przedmiotem powiadomienia GIS o wprowadzeniu go po raz pierwszy do obrotu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.