Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski, Sędzia WSA Marek Wroczyński, Protokolant starszy referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2019 r. w Radomiu sprawy ze skargi Polskiego Związku Działkowców Stowarzyszenia Ogrodowego w W. Okręg [...] w W. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
W przedmiotowej sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:
Decyzją z [...] sierpnia 1977 r. znak: [...] Prezydent Miasta [...] (dalej: Prezydent, organ wywłaszczeniowy) orzekł o wywłaszczeniu za odszkodowaniem na rzecz Skarbu Państwa na potrzeby urządzenia ogrodów działkowych części nieruchomości o powierzchni [...] m² z ogólnej powierzchni [...]m², położonej w R. przy ul. I. [...], oznaczonej nr działki [...], ujawnionej w księdze wieczystej nr [...] jako własność J. K..
Pismem z [...] maja 2010 r. M. M., M. K., W. D. B., L. R. Ł., G. J. Ł., M. P. Ł., R. J. Ł., J. M. K., M. M. S., J. S. K. oraz K. M. C., będący spadkobiercami M. K., wystąpili z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Prezydenta.
Decyzją nr [...] z [...] czerwca 2011 r. znak: [...]Wojewoda [...] (dalej: Wojewoda) stwierdził nieważność decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 1977 r., znak [...] orzekającej o wywłaszczeniu za odszkodowaniem części nieruchomości o pow. [...] m² z ogólnej pow. [...] m², położonej w R. przy ul. I. [...], oznaczonej jako działka nr [...], ujawnionej w księdze wieczystej nr [...] jako własność J. K. (dalej: decyzja ostateczna Wojewody). Wojewoda uznał, że w postępowaniu wywłaszczeniowym nie wykazano, że przedmiotowa nieruchomość była niezbędna pod odgrody działkowe w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r.
o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz.U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64, dalej jako: ustawa wywłaszczeniowa) oraz odpowiednia w myśl art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 9 marca 1949 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz.U. z 1949 r. Nr 18, poz. 117, dalej jako: ustawa o pracowniczych ogrodach działkowych). Organ wywłaszczeniowy nie wziął również pod uwagę faktu, że wywłaszczana nieruchomość stanowiła grunty rolne. W opinii Wojewody, decyzja Prezydenta została wydana bez oceny prawnej sprawy wymaganej przez obowiązujące w dacie wywłaszczenia przepisy ustawy wywłaszczeniowej, tj. art. 3 ust. 1, art. 21 i art. 23 ust. 1 pkt 5, co obliguje organ nadzoru do stwierdzenia jej nieważności.
Pismem z [...] czerwca 2016 r. Polski Związek Działkowców S. O. w W. Okręg [...] w W. (dalej: PZD, skarżący, strona) wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Wojewody stwierdzającej nieważność decyzji Prezydenta z [...] sierpnia 1977 r., orzekającej o wywłaszczeniu za odszkodowaniem nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] m ² z ogólnej pow. [...] m², położonej w R. przy ul. I. [...].
Decyzją z [...] maja 2018 r., znak: [...], Minister Inwestycji i Rozwoju (dalej: Minister), działając na podstawie art. 157 § 1 oraz art.
158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257, dalej jako: k.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku PZD, odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Wojewody.
W uzasadnieniu decyzji Minister wskazał, że nie stwierdził wad wymienionych w art. 156 § 1 pkt 3, 4, 5, 6 i 7 k.p.a., bowiem: - brak jest dowodów na okoliczność, iż badana decyzja dotyczyła sprawy uprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, - decyzja nie została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie, - wykonalność kontrolowanej decyzji nie budzi wątpliwości, - brak jest podstaw do twierdzenia, że ww. decyzja w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą lub jest dotknięta wadą powodującą jej nieważność z mocy prawa.