Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Mazur /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Protokolant Aleksandra Borkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2009 r. sprawy ze skargi J. P., W. P. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów przeciwegzekucyjnych oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2008 r. [...] Wojewoda [...] działając na podstawie art. 34 § 4 i 5 w zw. z art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz.U. z 2005 r. Nr 29, poz. 1954 ze zm.) uznał za niezasadne zarzuty zgłoszone przez J. i W. P. w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej w celu wyegzekwowania obowiązku wydania Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad nieruchomości oznaczonej jako działka [...] o powierzchni [...] ha położonej w G.
W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że decyzją z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] Wojewoda [...] udzielił Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad zezwolenia na niezwłoczne zajęcie opisanej wyżej nieruchomości. Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. W związku z tym, że J. i W. P. nie wydali przedmiotowej nieruchomości, Wojewoda [...] upomnieniem z dnia [...] czerwca 2007 r. wezwał strony do dobrowolnego wykonania obowiązku wydania nieruchomości, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego. Następnie Wojewoda [...] wobec niewykonania obowiązku wydania działki wszczął z urzędu postępowanie egzekucyjne.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r. Wojewoda [...] wezwał J. i W. P. do wydania Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad przedmiotowej nieruchomości w terminie siedmiu dni, pod rygorem zastosowania środka egzekucyjnego w postaci przymusowego odebrania nieruchomości. W związku z tym postanowieniem małżonkowie P. pismem z dnia [...] lipca 2007 r. wnieśli o umorzenie postępowania egzekucyjnego zgłaszając zarzuty dotyczące określenia obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, braku wymagalności obowiązku z innego powodu oraz niewykonalności obowiązku o charakterze niepieniężnym.
Odnosząc się do podniesionych zarzutów Wojewoda [...] stwierdził, że istotnie w decyzji tego organu z dnia [...] marca 2007 r. zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości zapisano, że uprawnia ona do objęcia nieruchomości w posiadanie przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, natomiast tytuł wykonawczy mówi o wydaniu Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i autostrad, jednakże zgodnie z art. 18a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086 ze zm.) Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad realizuje swoje zadania przy pomocy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Zgodnie z art. 18 tej ustawy Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach dróg krajowych. Tym samym działa w tym zakresie jako statio fisci Skarbu Państwa.
Za bezzasadny organ uznał także zarzut dotyczący niewskazania zobowiązanym lokalu zamiennego, bowiem zobowiązanie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wskazania lokalu zamiennego nie znajduje zastosowania w przypadku egzekwowania obowiązku wynikającego z decyzji Nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] marca 2007 r.