1. Przepis art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ jest zgodny z przepisem art. 68 ust. 1 Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, 2. Przepis par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie zasad ustalania cen napojów alkoholowych oraz trybu rozliczeń przedsiębiorstw gastronomicznych /Dz.U. nr 25 poz. 118/ jest niezgodny z art. 10 ust. 3 powołanej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
Trybunał Konstytucyjny stwierdza równocześnie, że w myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /Dz.U. nr 22 poz. 98; zm. Dz.U. 1987 nr 21 poz. 123 i Dz.U. 1989 nr 34 poz. 178/ Minister Rynku Wewnętrznego, nie później niż w terminie 3 miesięcy, winien uchylić par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie zasad ustalania cen napojów alkoholowych oraz trybu rozliczeń przedsiębiorstw gastronomicznych /Dz.U. nr 25 poz. 118/; w razie nie uchylenia tego przepisu w terminie wyżej podanym, przepis ten, zgodnie z art. 9 ust. 1 powołanej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, traci moc z upływem tego terminu.
Treść art. 68 ust. 1 Konstytucji gwarantująca prawo do pracy, to znaczy do zatrudnienia z wynagrodzeniem według ilości i jakości pracy, nie może być interpretowana z pominięciem innych przepisów.
Przede wszystkim należy uwzględnić art. 5 pkt 7 i 8 Konstytucji PRL stwierdzający, że w trosce o rozwój narodu otacza opieką rodzinę i wychowanie młodego pokolenia, dba o stan zdrowotny społeczeństwa.
Dalsze rozwinięcie tych treści znajduje się w art. 70 ust. 1 i 2.
Przepisy te m.in. stanowią, że obywatele mają prawo do ochrony zdrowia, a urzeczywistnieniu tego prawa służy rozwój organizowanej przez państwo ochrony tego zdrowia oraz podnoszenie poziomu zdrowotnego ludności, zapobieganie chorobom i ich zwalczanie.
Nie można także podzielić poglądu, jakoby powtórzenie przepisu ustawy miało charakter wskazówki interpretacyjnej.
Przede wszystkim norma ta przez dodanie do niej jeszcze innej treści została w istocie zmieniona, co narusza art. 10 ust. 3 ustawy.
Zresztą nawet dosłowne powtórzenie normy ustawowej w akcie podstawowym nie powinno mieć miejsca. Wskazówka interpretacyjna określonego przepisu ustawy nie może być zamieszczona w akcie podstawowym; do wykładni legalnej bowiem powołany jest tylko Trybunał Konstytucyjny /art. 4a ustawy o Trybunale Konstytucyjnym/.
Powtórzenie normy ustawowej w rozporządzeniu może prowadzić do dezorientacji do źródeł prawa dla danej normy, a więc czy jest nią ustawa, czy też akt niższego rzędu.