Przepis par. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, ulg, zwolnień oraz trybu płatności tego podatku /Dz.U. 1991 nr 38 poz. 165; zm. Dz.U. 1991 nr 68 poz. 291, nr 123 poz. 545, nr 125 poz. 559, Dz.U. 1992 nr 2 poz. 5, nr 9 poz. 32, nr 22 poz. 95, nr 32 poz. 141, nr 86 poz. 435, Dz.U. 1993 nr 7 poz. 35 i nr 31 poz. 140/ nie jest niezgodny z art. 1 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy, na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 84 poz. 426/.
Normy wykonawcze nie są izolowanymi i zamkniętymi w sobie całościami. W układzie przyczynowo-skutkowym są w założeniu następcze i nie mogą pozostawać w sprzeczności nie tylko z ustawą na podstawie której zostały wydane ale i z nową ustawą.