Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA K. Nowak (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Elżbiety K. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku z dnia 29 października 2003 r. sygnatura akt I SA/Gd 381/03 wydanego w sprawie ze skargi Elżbiety K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 28 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczenia tego Sądu były prawomocne, co oznaczało, że nie mogły być wzruszone w innym trybie niż wskazany w art. 57 ust. 2 tej ustawy, tj. w drodze rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez uprawniony podmiot do Sądu Najwyższego.
Z dniem 1 stycznia 2004 r. ustawa o NSA została uchylona. Weszły natomiast w życie ustawy: Prawo o ustroju sądów administracyjnych i Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym /art. 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./
Wprowadzenie dwuinstancyjnego sądownictwa administracyjnego spowodowało, że orzeczenia wydawane przez sądy I instancji /wojewódzkie sądy administracyjne - art. 13 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/ stały się zaskarżalne, tyle tylko, że nie przysługuje od nich apelacja taka jak od wyroków sądów powszechnych środkiem zaskarżenia jest skarga kasacyjna /art. 173 ustawy o postępowaniu.../.
Art. 101 Przepisów wprowadzających ustawę... dopuścił możliwość wniesienia, w terminie do 31 marca 2004 r., skargi kasacyjnej w sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem NSA przed dniem 1 stycznia 2004 r. - jak to miało miejsce w odniesieniu do Elżbiety K. - w których nie upłynął termin do wniesienia rewizji nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego, odsyłając równocześnie do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Do rozważenia pozostawało zatem czy "apelacja" Elżbiety K. nie była w istocie skargą kasacyjną na wskazane w osnowie postanowienia Sądu z 29 października 2003 r.
Skarga kasacyjna, aby mogła stać się przedmiotem merytorycznej oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego musi być oparta na określonych podstawach /art. 174 Prawa o postępowaniu.../ i spełniać przepisane wymogi formalne. Art. 175 par. 1 i par. 3 omawianej ustawy wprowadził tzw. "przymus adwokacki". Skarga kasacyjna może być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, a w sprawach podatkowych przez doradcę podatkowego.
O spełnieniu tego wymogu świadczy podpisanie skargi przez osobę uprawnioną i pełnomocnictwo do sporządzenia skargi udzielone tej osobie przez stronę skarżącą.
Wniesiona do Sądu "apelacja" Elżbiety K. nie pozostawia wątpliwości co do tego, że została sporządzona przez nią samą. Autorka skargi nie wykazała iżby należała do osób wymienionych w art. 175 par. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uprawnionych do osobistego sporządzenia skargi /jest sędzia, prokuratorem, notariuszem albo profesorem lub doktorem nauk prawnych/.
Z tych przyczyn wniesiony środek zaskarżenia jako niedopuszczalny, podlegał odrzuceniu na podstawie art. 58 par. 1 pkt 6 w zw. z art. 193 Prawa postępowania przed sądami administracyjnymi.