Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, , , po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia L.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 września 2017 r. sygn. akt I SAB/Łd 6/17 odrzucające skargę L.S. na przewlekłe prowadzenie postępowania kontrolnego przez Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w L. postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 20 września 2017 r., sygn. akt I SAB/Łd 6/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę L. S. (zwanego dalej "podatnikiem" lub "skarżącym) na przewlekłe prowadzenie postępowania kontrolnego przez Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w L.
Sąd I instancji, powołując się na treść art. 58 § 1 pkt 4 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 718; dalej w skrócie "p.p.s.a."), stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie zachodzi tożsamość elementów podmiotowych i przedmiotowych postępowania wywołanego wcześniejszą skargą na przewlekłość postępowania podatkowego zakończonego nieprawomocnym jeszcze wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 13 października 2015 r., I SAB/Łd 20/15, oraz postępowania niniejszego. Sąd stwierdził, że tożsamość przedmiotowa obu postępowań wynika z tego, że skarżący zarzuca to samo i domaga się tego samego, co w skardze wcześniejszej, a więc, że organ narusza zasadę szybkości prowadzenia postępowania, dokonuje w toku prowadzonego postępowania kontrolnego czynności pozornych, opieszale gromadzi materiał dowodowy lub nie przeprowadza dowodów i nie zmierza do efektywnego zakończenia postępowania, a także uzależnia rozpoznanie sprawy od innych postępowań.
We wniesionym zażaleniu strona wniosła o jego uchylenie i uznanie, że w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, a przewlekłość ta ma charakter rażący. W uzasadnieniu podniosła, że w sprawie nie można mówić, że wcześniej wniesiona skarga na przewlekłość jest tożsama pod względem przedmiotowym ze skargą, która została odrzucono mocą zaskarżonego postanowienia. Skarga z 19 czerwca 2015 r. dotyczyła terminowości podejmowanych przez organ czynności w okresie poprzedzającym złożenie owej skargi, a więc okres do czerwca 2015 r. Natomiast skarga 26 maja 2017 r., dotyczy późniejszego okresu. A zatem obejmuje dalszą opieszałość organu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z art. 194 § 1 pkt 1a/ p.p.s.a. wynika, że zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie sądu I instancji wydane w przedmiocie odrzucenia skargi, z powodów określonych w art. 58 § 1 pkt 4 p.p.s.a. Z kolei ten ostatni przepis stanowi, że sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona. Sąd I instancji, odrzucając skargę strony, odwołał się do pierwszej z przesłanek, tj. wskazał, że sprawa ze skargi strony w przedmiocie przewlekłego prowadzenia postępowania kontrolnego jest w toku.
Należy wyjaśnić, że powstanie stanu tzw. sprawy w toku, w rozumieniu powyższego przepisu, stwarza przeszkodę do równoczesnego prowadzenia postępowania sądowego ze skarg tego samego podmiotu i na sam akt administracyjny/czynność bądź ich brak. Taki stan trwa, aż do momentu uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie. A zatem o wystąpieniu przesłanki określonej w tym przepisie można mówić w sytuacji, w której zachodzi tożsamość wcześniej wszczętej sprawy sądowoadministracyjnej z tą, w której wniesiono podlegającą odrzuceniu skargę. Tożsamość ta musi obejmować elementy podmiotowe i przedmiotowe. Musi zatem dotyczyć tego samego podmiotu będącego adresatem praw lub obowiązków. Tożsamość przedmiotowa ma zaś miejsce, gdy identyczna jest treść tych praw i obowiązków oraz ich podstawa prawna i faktyczna (por. postanowienie NSA z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt I GSK 1077/11).