Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), , , po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia E. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3343/17 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi E. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 22 listopada 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3343/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę E. S.A. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 lipca 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Sąd I instancji w uzasadnieniu do ww. postanowienia podał, że Strona wraz ze skargą na interpretację indywidualną złożyła pełnomocnictwo z 31 sierpnia 2017 r. udzielone dor. pod. L. K. oraz r.pr. S. M. do reprezentowania Strony przed sądami administracyjnymi. Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III WSA w Warszawie z 6 października 2017 r. Skarżąca została wezwana do złożenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi, oryginału dokumentu lub uwierzytelnionego odpisu dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie osób, które udzieliły pełnomocnictwa do reprezentacji Spółki w dacie jego udzielenia. Wezwanie zostało doręczone 8 listopada 2017 r. pełnomocnikowi Skarżącej, który w odpowiedzi na to wezwanie 9 listopada 2017 r. nadesłał ponownie pełnomocnictwo z 31 sierpnia 2017 r., nie przedłożył natomiast dokumentu, z którego wynikałoby upoważnienie osób, które udzieliły ww. pełnomocnictwa do reprezentowania Skarżącej, tj. np. oryginału lub uwierzytelnionego odpisu z KRS, skoro informacje dotyczące sposobu reprezentacji danego podmiotu są obligatoryjnie umieszczane w aktach rejestrowych. W związku z powyższym Sąd stwierdził, że wobec nieuzupełnienia braku formalnego skargi, zasadne było jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej: P.p.s.a.).
Strona zaskarżyła postanowienie Sądu I instancji, zarzucając temu Sądowi uchybienie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. wobec obarczenia Strony negatywnymi skutkami nieprecyzyjnego i mogącego wprowadzać w błąd sformułowania wezwania do uzupełnienia braków, co w konsekwencji doprowadziło do bezzasadnego odrzucenia skargi i stanowiło naruszenie prawa Strony do sądu. Pełnomocnik Skarżącej w zażaleniu wskazał, że po otrzymaniu przedmiotowego wezwania zweryfikował zakres dokumentów złożonych wraz ze skargą i stwierdził, że kopia pełnomocnictwa przedłożona Sądowi zawierała pieczątkę i podpis pełnomocnika, jednakże nie umieszczono na niej adnotacji "za zgodność z oryginałem" oraz daty i miejsca poświadczenia. W ocenie pełnomocnika Skarżącej nieprecyzyjność wezwania, z którego nie wynikało wprost, że chodzi o przedłożenie odpisu z KRS, w połączeniu z okolicznościami sprawy i faktem, że pierwotnie złożone pełnomocnictwo zawierało braki formalne, doprowadziło tegoż pełnomocnika do przekonania, iż obowiązany on jest nadesłać poprawiony dokument pełnomocnictwa. W związku z powyższym w zażaleniu wniesiono o uchylenie opisanego wyżej postanowienia WSA w Warszawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Brak jest podstaw do uwzględnienia zażalenia.
Nie można bowiem zgodzić się ze Stroną skarżącą co do tego, że wystosowane do niej na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III WSA w Warszawie z 6 października 2017 r. wezwanie było nieprecyzyjne i mogło wprowadzać w błąd. W wezwaniu tym jednoznacznie wskazano bowiem na braki formalne skargi i sposób ich usunięcia, poprzez "(...) złożenie oryginału lub uwierzytelnionego odpisu dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie osób, które udzieliły pełnomocnictwa do reprezentowania spółki w dacie jego udzielenia." (karta 25). W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wezwanie to jest jasne i czytelne. Nie można przy tym zgodzić się z argumentacją zażalenia, iż sam fakt, że dotyczyło ono obowiązku nadesłania "oryginału lub uwierzytelnionego odpisu dokumentu", a nie wskazywało wprost na odpis z KRS Skarżącej, w kontekście możliwości złożenia przez Skarżącą samodzielnie pobranego wydruku komputerowego z KRS potwierdzającego umocowanie osób, które udzieliły pełnomocnictwa do reprezentowania Skarżącej, było dla pełnomocnika Skarżącej mylące. Stwierdzenie to - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - jest zupełnie nietrafne, skoro wspomniany wydruk z KRS też stanowi dokument, którego złożenie w oryginale mogłoby zadośćuczynić obowiązkowi określonemu w wezwaniu. Ponadto podkreślenia wymaga, że przedmiotowy wydruk z KRS (ewentualnie odpis z KRS) nie jest jedynym dokumentem, za pomocą którego strona może wykazać umocowanie osób udzielających pełnomocnictwa do reprezentowania jej. W zależności od stanu faktycznego, takim dokumentem mógłby być np. akt powołania osoby fizycznej na członka organu uprawnionego do reprezentowania danej osoby prawnej, w sytuacji gdy okoliczność ta nie została jeszcze ujawniona w KRS. W kontekście powyższego nie można Sądowi I instancji czynić zarzutu w zakresie wadliwego, nieprecyzyjnego sformułowania wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Ponadto podkreślenia wymaga, że przedmiotowe wezwanie było kierowane do profesjonalnego pełnomocnika Skarżącej, tj. radcy prawnego, od którego można wymagać wiedzy w powyższym zakresie, zwłaszcza że nie znajduje potwierdzenia w aktach sprawy stanowisko tegoż pełnomocnika wyrażone w zażaleniu odnośnie braków formalnych pierwotnie przedłożonego ze skargą dokumentu pełnomocnictwa. Z akt tych (karta 7) wynika bowiem, że na złożonej ze skargą kopii dokumentu pełnomocnictwa znajduje się prawidłowe poświadczenie jej zgodności z oryginałem. W związku z powyższym brak jest podstaw do przyjęcia, że okoliczność ta, w zestawieniu z wadliwie (zdaniem autora zażalenia) sformułowanym wezwaniem do usunięcia braków formalnych skargi, spowodowała bezzasadne i naruszające prawo Strony do sądu odrzucenie ww. środka zaskarżenia.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny - na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a. - orzekł, jak w sentencji.