Ustawa nie określa wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że ponowna skarga na przewlekłość postępowania w tej samej sprawie może być wniesiona po upływie 12 miesięcy. Oznacza to, iż ustawodawca uznał za przewlekłe postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy. Przy czym, jeżeli postępowanie trwa dłużej niż 12 miesięcy nie oznacza to samo przez się, że nastąpiła przewlekłość postępowania w rozumieniu tej ustawy.
W tej sprawie nie można zarzucić Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu przewlekłości postępowania w rozumieniu ustawy, ponieważ poszczególne czynności sądowe były podejmowane prawidłowo i bez nieuzasadnionej zwłoki. Po przekazaniu skargi przez organ, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu podjął niezwłocznie niezbędne czynności mające na celu rozpoznanie sprawy, tj. zarejestrowano sprawę i wezwano skarżącego do uiszczenia należnego wpisu od skargi. W odpowiedzi na wezwanie skarżący wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, który został niezwłocznie rozpoznany. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 29 lipca 2014 r. odmówiono skarżącemu przyznania prawa pomocy. Skarżący wniósł sprzeciw od tego postanowienia. Postanowieniem z dnia 26 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Skarżący wniósł zażalenie na to postanowienie w wyniku czego postępowanie w zakresie zwolnienia skarżącego od kosztów postępowania nie zostało jeszcze prawomocnie zakończone. Do czasu rozstrzygnięcia tej kwestii, bądź uiszczenia wpisu od skargi nie jest możliwe rozpoznanie sprawy. Zażalenie skarżącego na postanowienie w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym oczekuje na rozpoznanie przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Od momentu przekazania do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę (27 maja 2014 r.) do wniesienia skargi na przewlekłość postępowania (2 października 2014 r.) minęły cztery miesiące. Taki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy nie pozwala stwierdzić, że prawo strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone. Natomiast to, że skarżący nie zgadza się z postanowieniem o odmowie przyznania prawa pomocy nie stanowi okoliczności świadczącej o przewlekłości postępowania. Podnoszone w skardze na przewlekłość postępowania zarzuty dotyczące odmowy przyznania skarżącemu prawa pomocy nie mogą być rozstrzygane w toku rozpoznawania skargi na przewlekłość postępowania. Skarga ta bowiem nie jest środkiem służącym do weryfikacji orzeczeń wydanych przez sąd rozpoznający sprawę. Sąd rozpoznający skargę na przewlekłość postępowania, stosownie do art. 12 ust. 3 zdanie drugie ustawy, nie może wkraczać w zakres oceny faktycznej i prawnej sprawy.
Mając powyższe względy na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu stwierdzając, że w tym postępowaniu nie można mówić o przewlekłości w rozumieniu przepisów ustawy.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, orzekł jak w sentencji.