Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie NSA Zofia Flasińska Marek Stojanowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi J. K., A. K. i K. K. na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 2989/15 ze skargi kasacyjnej J. K., A. K. i K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 215/15 w sprawie ze skargi J. K., A. K. i K. K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania
W dniu 3 października 2016 r. (data prezentaty sądu) J. K., A. K. i K. K. wnieśli skargę na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 2989/15 ze skargi kasacyjnej J. K., A. K. i K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 215/15 w sprawie z ich skargi na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.
Z akt sprawy wynika, że w dniu 9 lutego 2015 r. (data prezentaty sądu) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przekazana została skarga na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2014 r. wraz z odpowiedzią organu na tę skargę i aktami sprawy. W tym też dniu sprawa została zarejestrowana w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie pod sygn. akt I SA/Wa 215/15. Wskazano strony, symbol, wyznaczono sędziego sprawozdawcę.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I WSA w Warszawie z dnia 9 lutego 2015 r. wezwano skarżących do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 200 złotych, który został przez strony uiszczony.
Zarządzeniem z dnia 20 kwietnia 2015 r. wyznaczono termin rozprawy na dzień 26 maja 2015 r.
Wyrokiem z dnia 26 maja 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.
W dniu 6 sierpnia 2015 r. (data prezentaty sądu) skarżący, działający przez pełnomocnika, wnieśli skargę kasacyjną od ww. wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Akta sprawy I SA/Wa 215/15 wraz ze skargą kasacyjną wpłynęły do Naczelnego Sądu Administracyjnego w dniu 5 października 2015 r. Zarządzeniem z dnia 5 października 2015 r. skarga kasacyjna została zarejestrowana pod sygn. akt I OSK 2989/15.
W tych okolicznościach, w dniu 3 października 2016 r. (data prezentaty sądu) skarżący złożyli skargę na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 2989/15. Wnieśli o:
• stwierdzenie przewlekłości postępowania prowadzonego przez Naczelny Sąd Administracyjny pod sygn. akt I OSK 2989/15;
• na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym brz nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2016 r., poz. 1259) przyznanie na rzecz każdego ze skarżących kwoty po: 5 000 (pięć tysięcy) złotych;
• zlecenie Sądowi prowadzącemu postępowanie przewlekłe, wyznaczenie terminu posiedzenia w sprawie;
• zasądzenie na rzecz każdego ze skarżących kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu wywołanym na skutek wniesienia skargi na przewlekłość postępowania według norm przepisanych;
• zwrócenie skarżącym opłaty od skargi na rachunek bankowy, z którego uiszczono opłatę.
W uzasadnieniu skargi na przewlekłość podniesiono, że przez rok od otrzymania skargi Naczelny Sąd Administracyjny nie podjął żadnej czynności zmierzającej do rozpoznania sprawy, a w szczególności nie wyznaczył (nawet odległego) terminu posiedzenia w sprawie. Skarżący wskazali, że zdają sobie sprawę z tego, iż wpływ skarg kasacyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest zbyt duży w stosunku do możliwości kadrowych Sądu, jednakże okoliczność nieprawidłowej organizacji wymiaru sprawiedliwości nie może prowadzić do pokrzywdzenia praw obywateli do załatwienia ich spraw w rozsądnym terminie. W ocenie skarżących, brak wyznaczenia terminu posiedzenia w okresie roku od faktycznego wpływu sprawy, wskazuje na całkowity brak poszanowania prawa strony do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie (art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności).