Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lipca 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1056/05 o odrzuceniu skargi Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 28 kwietnia 2005 r., (...) w przedmiocie przekazania podania o skierowanie do Domu Opieki Społecznej organowi właściwemu postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. w dniu 19 maja 2005 r. wniósł - za pośrednictwem organu - skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce z dnia 28 kwietnia 2005 r., (...) utrzymujące w mocy postanowienie Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. z dnia 21 marca 2005 r., (...) o zwrocie podania Danuty M.-O. wraz z załączoną dokumentacją Ośrodkowi Pomocy Społecznej w C. z uwagi na właściwość Ośrodka Pomocy Społecznej w C.
Zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny.
Sąd stwierdził, że w postępowaniu administracyjnym jednostka samorządu terytorialnego może występować, albo w charakterze strony broniąc swojego interesu prawnego w myśl przepisu art. 28 Kpa, albo jako organ administracji publicznej, w rozumieniu art. 5 par. 2 pkt 3 Kpa. Wyposażenie jednostki samorządu terytorialnego, z mocy ustawy, w kompetencje organu administracji publicznej, powołanego do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego. W takiej sytuacji organ zobowiązany do załatwienia sprawy administracyjnej nie ma w takim postępowaniu legitymacji procesowej strony, nie jest również uprawniony do zaskarżania decyzji do sądu administracyjnego.
Skoro Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. w sprawie niniejszej nie działa jako podmiot, którego własnego interesu prawnego /uprawnienia lub obowiązku/ dotyczy sprawa, lecz jako organ administracji publicznej na mocy przyznanych mu kompetencji /gdyż działa z upoważnienia organu gminy/, to skargę przez tego Kierownika wniesioną należało uznać za niedopuszczalną i odrzucić na podstawie art. 58 par. 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Pismem z dnia 12 sierpnia 2005 r. skargę kasacyjną na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu złożył Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C., w której wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 22 Kodeksu Postępowania Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do postanowień art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania, której przesłanki zostały określone w par. 2 art. 183. Żadna z przesłanek nieważności postępowania wymienionych w cyt. art. 183 par. 2 omawianej ustawy nie zachodzi w niniejszej sprawie.