Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej F. w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 20 stycznia 2014 r., sygn. akt IV SA/GL 1238/13 o odrzuceniu skargi w sprawie ze F. w P. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w Katowicach z [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
W dniu 4 października 2013 r. adwokat T. R. działający jako pełnomocnik F. w P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Okręgowego Inspektora Pracy w Katowicach, skargę na postanowienie tego organu z [...] sierpnia 2013 r., nr [...], wydane w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
Wezwaniem z 22 listopada 2013 r. wystosowanym na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV z 13 listopada 2013 r., zwrócono się do wspomnianego wyżej adwokata o uzupełnienie braków formalnych skargi, poprzez złożenie pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu strony skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Na dokonanie rzeczonej czynności wyznaczono termin siedmiu dni, licząc od daty doręczenia wezwania, informując o rygorze odrzucenia skargi.
Wezwanie z 22 listopada 2013 r. zostało doręczone pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 29 listopada 2013 r., a konsekwencji zakreślony w jego treści termin upłynął z dniem 6 grudnia 2013 r.
Odpowiadając na wezwanie, adwokat T. R. nadesłał wprawdzie odpis wymaganego pełnomocnictwa do występowania w imieniu strony, jednak uczynił to dopiero w dniu 9 grudnia 2013 r.
Postanowieniem z 20 stycznia 2014 r. (sygn. akt IV SA/GL 1238/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, między innymi, że stosownie do treści art. 34 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej: p.p.s.a.), strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Zgodnie z art. 35 §1 p.p.s.a., pełnomocnikiem strony będącej osobą fizyczną może być adwokat lub radca prawny, a ponadto inny skarżący lub uczestnik postępowania, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia, a także inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne. Artykuł 37 §1 p.p.s.a. określa natomiast, że pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa.
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, w świetle przywołanych wyżej unormowań nie budzi wątpliwości, że warunkiem nadania skardze dalszego biegu było złożenie przez adwokata T. R. pełnomocnictwa procesowego do reprezentowania w niniejszej sprawie F.
W ocenie Sądu pierwszej instancji, z brzmienia art. 49 §1 p.p.s.a. wynika, że jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni. W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych skargi w zakreślonym terminie, sąd z mocy art. 58 §1 pkt 3 p.p.s.a., orzeka o jej odrzuceniu.
Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w terminie, który wyznaczony został w stosownym wezwaniu, adwokat T. R. nie przedłożył pełnomocnictwa do reprezentowania strony skarżącej w sprawie. Z kolei przedłożenie przezeń rzeczonego pełnomocnictwa po upływie tego terminu jest w świetle art. 85 p.p.s.a. czynnością bezskuteczną. W tym stanie rzeczy skargę należało odrzucić działając na podstawie cytowanego art. 58 §1 pkt 3 i §3 p.p.s.a.