Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 10 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. C. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 lutego 2006 r. sygn. akt II SA/Sz 1116/05 o odrzuceniu skargi J. C. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 maja 2005 r. sygn. akt II SA/Sz 118/04 oddalającym skargę J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 17 lutego 2006 r. odrzucił skargę J. C. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem tego Sądu z dnia 19 maja 2005 r. W uzasadnieniu Sąd podał, że skarga o wznowienie postępowania dotyczyła wyroku, który na skutek przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie jego uzasadnienia, utracił walor prawomocności. Zgodnie zaś z art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), można żądać wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia, błędnie nazwaną skargą kasacyjną o wznowienie postępowania, złożył J. C., reprezentowany przez radcę prawnego, wnosząc o jego uchylenie lub zmianę oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu postanowieniu skarżący zarzucił naruszenie art. 273 § 2 powołanej ustawy i, w rezultacie, pozbawienie go ochrony zagwarantowanej w art. 67 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz w ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, ze zm.). Pełnomocnik skarżącego podkreślił, że zarówno w dniu wniesienia skargi o wznowienie postępowania, jak i w dniu wydania orzeczenia o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania, tj. w dniu 17 lutego 2006 r., wyrok z dnia 19 maja 2005 r. był prawomocny. Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 lutego 2006 r. o przywróceniu terminu do łożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku uprawomocniło się bowiem w dniu 20 lutego 2006 r. i dopiero od tego dnia wyrok z dnia 19 maja 2006 r. utracił cechę prawomocności. Pełnomocnik skarżącego przytoczył również argumenty merytoryczne dotyczące zasadności wznowienia postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie może zostać uwzględniona.
Sąd II instancji rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Art. 175 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewiduje dla sporządzenia skargi kasacyjnej tzw. przymus adwokacko-radcowski. Wymóg ten ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu formalnego i merytorycznego skarg kasacyjnych, a tym samym zapewnienie stronie właściwej ochrony jej interesów. W niniejszej sprawie skarga kasacyjna nie może odnieść zamierzonego skutku, z uwagi na nieprawidłowe wskazanie podstaw kasacyjnych.
Skarga J. C. o wznowienie postępowania oparta została na zarzucie, iż wobec nierozpoznania jego wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący pozbawiony był możliwości ochrony swoich praw, a więc na podstawie wznowienia postępowania, o której mowa w art. 271 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd I instancji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 270 powołanej ustawy, odrzucił skargę o wznowienie postępowania, stwierdzając, że niedopuszczalne jest wznowienie postępowania niezakończonego prawomocnym wyrokiem.
Pełnomocnik skarżącego oparł skargę kasacyjną na art. 174 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a więc na naruszeniu przepisów postępowania, mającym istotny wpływ na wynik sprawy. Pełnomocnik wskazał, że Sąd I instancji naruszył przepis art. 273 § 2 powołanej ustawy. Stanowi on, że można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Z treści skargi kasacyjnej nie wynika, na czym miałoby polegać naruszenie tego przepisu, skutkujące pozbawieniem skarżącego ochrony wynikającej z art. 67 Konstytucji, jak również jaki jest związek między treścią tego przepisu a zawartymi w skardze kasacyjnej rozważaniami dotyczącymi daty utraty prawomocności przez wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 maja 2005 r.
Sąd I instancji nie mógł naruszyć art. 273 § 2 ustawy, ponieważ w ogóle go nie stosował. Wskazana w tym artykule przesłanka wznowienia postępowania nie została bowiem przytoczona w skardze J. C. o wznowienie postępowania.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.