Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Dz. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2012 r. sygn. akt VII SAB/Wa 43/12 o odrzuceniu skargi A.Dz. na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 26 marca 2012 r. sygn. akt VII SAB/Wa 43/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił złożoną przez A. D. skargę na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa.
Powyższe postanowienie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
A. D. w złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skardze z dnia 8 lutego 2012 r., na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", zaskarżył bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa w sprawie nadania biegu jego skardze z dnia 19 stycznia 2012 r. i jej uzupełnieniu z dnia 26 stycznia 2012 r. odnoszącej się do nadużywania władzy sądowniczej przez zorganizowaną grupę sędziów sadów szczecińskich. Podniósł, że skarga powinna być rozpoznana jako sprawa indywidualna wobec każdego ze wskazanych w niej sędziów z mocy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. Nr 126, poz. 714).
W odpowiedzi na skargę Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa, wnosząc o jej odrzucenie, wskazał, że Krajowa Rada Sądownictwa nie jest "organem administracji", zaś w postępowaniu przed nią nie stosuje się Kodeksu postępowania administracyjnego. Rada jest konstytucyjnym organem państwa, a jej zadania, struktura i uprawnienia wynikają wprost z art. 186 i 187 Konstytucji. Krajowa Rada Sądownictwa działa na podstawie wskazanej wyżej ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa i wydanego na podstawie art. 22 ust. 1 Regulaminu szczegółowego trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa. Ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa przewiduje podejmowanie przez Radę uchwał w sprawach indywidualnych, nad którymi kontrolę judykacyjną sprawuje Sąd Najwyższy. Ponadto wskazano, że skarżący nie zalicza się do osób, których praw lub obowiązków może dotyczyć uchwała Rady, a tym samym nie jest osobą, której pismo (żądanie) mogłoby wszcząć wstępowanie w sprawie indywidualnej. Nie jest zatem uczestnikiem postępowania, a jego pismo nie wymagało wydania żadnego z aktów, wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a., a tylko w takich przypadkach ustawa dopuszcza skargę na bezczynność organów.
Przewodniczący poinformował, że "skargi" A. D. z dnia 19 i z dnia 26 styczna 2012 r. zostały przekazane (odpowiednio dniach 31 stycznia i 14 lutego 2012 r. Prezesowi Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, z prośbą o rozpatrzenie przedstawionych w nich zarzutów i udzielenie skarżącemu wyjaśnień .
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę za niedopuszczalną i w konsekwencji skargę A. D. odrzucił na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wywodził, że kompetencje Przewodniczącego Rady jako członka Prezydium Rady i organu Rady ograniczają się wyłącznie do funkcji reprezentacyjnych i organizacyjnych, ponieważ jako członek Prezydium Rady kieruje pracami Rady oraz zapewnia właściwe funkcjonowanie Rady między posiedzeniami plenarnymi, a w szczególności przygotowuje projekty porządku posiedzeń plenarnych Rady. Natomiast tylko w nagłych przypadkach, wymagających podjęcia działań między posiedzeniami plenarnymi Rady, Prezydium Rady może w jej imieniu podejmować czynności należące do kompetencji Rady, z wyjątkiem załatwiania spraw indywidualnych. Krajowa Rada Sądownictwa nie jest organem administracyjnym, jest to konstytucyjny organ stojący na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów (art. 186 Konstytucji R.P.).