Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Naczelny Sąd Administracyjny badając skargę kasacyjną związany jest jej zarzutami, z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania (art. 183 § 1 P.p.s.a.). W niniejszej sprawie nie zaistniały jednak przesłanki nieważności, określone w art. 183 § 2 P.p.s.a.
Wniesiona skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie wskazać należy, że badanie merytorycznej strony skargi poprzedza analiza jej dopuszczalności pod względem formalnym.
Przechodząc do oceny zarzutów skargi kasacyjnej wskazać należy, że zasługują one na uwzględnienie. Za uzasadniony uznać należy zarzut wskazujący na naruszenie art. 6 i 49 § 1 P.p.s.a. Zgodnie z tymi przepisami, sąd administracyjny powinien udzielać stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczać ich o skutkach prawnych tych czynności i skutkach zaniedbań, a także wzywać strony o uzupełnienie pisma procesowego. Zważywszy zatem, że w niniejszej sprawie skarżący przed sądem I instancji nie byli reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, nie można przyjąć - w świetle powołanego art. 6 i 49 § 1 P.p.s.a. - że niewzywając skarżących do sprecyzowania treści skargi Sąd I instancji postąpił prawidłowo. Brak udzielenia informacji, brak precyzyjnych wskazówek co do dalszego postępowania, nieprzedstawienie skarżącym, jakie są w rzeczywistości skutki prawne nieprawidłowego sformułowania skargi, narusza przepis art. 6 P.p.s.a., co w konsekwencji doprowadziło do przedwczesnego zastosowania art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. i odrzucenia skargi.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 182 § 1 i 3 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.