Dnia 6 lutego 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku J. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej J.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2018 r., sygn. akt III SA/Gd 525/18 w sprawie ze skargi J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie uznania zaliczki alimentacyjnej za nienależnie pobraną oraz zobowiązania do jej zwrotu postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 27 września 2018 r. oddalił skargę J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] maja 2018 r. w przedmiocie uznania zaliczki alimentacyjnej za nienależnie pobraną oraz zobowiązania do jej zwrotu.
Skarżąca złożyła skargę kasacyjną od powyższego wyroku, wnosząc jednocześnie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając złożony wniosek, skarżąca kasacyjnie wskazała, że wykonanie zaskarżonej decyzji narazi ją na nieuzasadnioną stratę finansową i będzie miało negatywny wpływ na możliwości finansowe jej i małoletnich dzieci.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Kompetencja Naczelnego Sądu Administracyjnego do wstrzymania wykonania aktu lub czynności została uregulowana w art. 61 § 3 w związku z art. 193 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej jako p.p.s.a.). Zgodnie z treścią art. 61 § 3 p.p.s.a. Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli w wyniku jego wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z cytowanego przepisu wynika, iż warunkiem wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest wykazanie we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wyniku jej wykonania. Możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. nie oznacza jednak, że sąd jest zobligowany w każdym przypadku - niezależnie od okoliczności sprawy - uwzględnić wniosek strony skarżącej. Wniesienie skargi (skargi kasacyjnej) nie pociąga za sobą automatycznego skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu zależy od oceny sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie (por. T.Woś [w:] T.Woś, H.Knysiak-Molczyk, M.Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Warszawa 2008, s. 335 i n.). Wykazanie zaistnienia przynajmniej jednej ze wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a. przesłanek spoczywa na wnioskodawcy. Oznacza to występującą po jego stronie konieczność przywołania konkretnych okoliczności wskazujących na to, że wykonanie decyzji spowoduje w stosunku do strony niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków i przytoczenia okoliczności uzasadniających to żądanie wraz z informacjami, które mogą to żądanie uprawdopodobnić. Przy czym pojęcie wyrządzenia znacznej szkody należy rozumieć w taki sposób, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Trudne do odwrócenia skutki to z kolei takie prawne lub faktyczne skutki, które - raz zaistniałe - powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.