Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 17 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2014 r. o sygn. akt I SAB/Wa 181/14 w sprawie ze skargi H. na bezczynność Burmistrza Miasta M. w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
H., reprezentowana przez r.pr. A. F., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Burmistrza Miasta M. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] września 2013 r. o ustalenie i wypłatę odszkodowania za nieruchomość położoną w Markach, ozn. jako działka ewid. nr [...], złożonego w trybie art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zdaniem skarżącej spółki milczenie Burmistrza Miasta M. oznacza, że organ ten nie zajął stanowiska w sprawie rokowań wszczętych w/w wnioskiem z dnia 20 września 2013 r. Uniemożliwia to stronie skarżącej ustalenie i wypłacenie odszkodowania według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Jednocześnie pełnomocnik strony zaznaczył, że roszczenie z art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami posiada cechy roszczenia o charakterze cywilnym, jednak dochodzone jest w postępowaniu administracyjnym.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta M. wniósł o jej odrzucenie. Podniósł, że w przedmiotowej sprawie nie jest on organem właściwym do wydania decyzji w trybie art. 129 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Burmistrz, jako organ wykonawczy gminy, był właściwy jedynie do prowadzenia rokowań z byłym właścicielem i do uzgodnienia odszkodowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 czerwca 2013 r. odrzucił skargę.
W ocenie Sądu pierwszej instancji, wniosek H. z dnia 20 września 2013 r., jako jedyne pismo złożone w sprawie (jakkolwiek niezawierające chociażby wysokości żądanego odszkodowania, która to kwota powinna być przedmiotem rokowań), potraktować należy jako wystąpienie strony do właściwego organu, tj. do Burmistrza Miasta M., o podjęcie negocjacji mających na celu uzgodnienie wysokości odszkodowania. Ocena ta jest zgodna ze stanowiskiem spółki, która stwierdziła w skardze, że pismem z dnia 20 września 2013 r. przystąpiła do rokowań. Wystąpienie to ma jednak charakter cywilnoprawny i nie wszczyna postępowania administracyjnego.
WSA stwierdził zatem, że przedmiotowa skarga dotyczy bezczynności organu administracji publicznej w zakresie czynności cywilnoprawnej, tj. prowadzenia rokowań, a nie bezczynności w podjęciu aktu lub czynności administracyjnej. Z tych względów Sąd ten przeprowadzenia uzgodnień, o których mowa w art. 98 ust. 3 u.g.n., nie zakwalifikował jako czynności objętych kontrolą sądowoadministracyjną.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienie wniosła strona skarżąca, wnosząc o jego uchylenie. Podniosła w niej szereg zarzutów naruszenia przepisów postępowania przed sądami administracyjnymi, do których naruszenia dojść miało wskutek uznania przez Sąd pierwszej instancji, iż sprawa nie należy do właściwości sądów administracyjnych.
W ocenie skarżącej kasacyjnie, procedura określona w art. 98 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami ma charakter administracyjnoprawny. Jej zdaniem burmistrz miasta M. w piśmie z dnia 2 października 2013 r. potwierdził wszczęcie postępowania i zajął nieokreślone stanowisko w sprawie, co wyklucza możliwość skorzystania przez stronę z trybu ustalenia i wypłacenia odszkodowania według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Zdaniem skarżącej, pismo burmistrza wskazuje, że organ nie ma zamiaru podjąć negocjacji.