Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz po rozpoznaniu w dniu 2 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 446/12 o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 czerwca 2011 r., sygn. akt II SA/Kr 259/11 postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, postanowieniem z dnia 23 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 446/12, odrzucił skargę J. L. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego wyrokiem z dnia 13 czerwca 2011 r., sygn. akt II SA/Kr 259/11.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał następujący stan faktyczny:
J. L. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 17 lipca 2001 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej podział działki.
WSA w Krakowie wyznaczył pierwszą rozprawę na dzień 20 czerwca 2005 r., jednakże nie odbyła się ona ze względu na śmierć uczestnika postępowania R. L., a samo postępowanie zostało zawieszone. Postanowieniem z dnia 11 lutego 2011 r. postępowanie sądowe zostało podjęte z udziałem następców prawnych R. L., a rozprawa została wyznaczona na dzień 15 kwietnia 2011 r. Na wniosek skarżącego z dnia 6 kwietnia 2011 r., rozprawę odroczono a kolejny termin został wyznaczony na dzień 13 czerwca 2011 r. Zawiadomienie o rozprawie wysłane do skarżącego zostało zwrócone sądowi w dniu 25 maja 2011 r. z adnotacją "zwrot nie podjęto w terminie". Pismo zawierające zawiadomienie było dwukrotnie awizowane, przy czym adnotacja o pierwszym awizowaniu pochodzi z dnia 9 maja 2011 r., a więc zgodnie z art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej: P.p.s.a.) pismo z zawiadomieniem o rozprawie zostało skutecznie doręczone.
Skarżący ponownie, pismem z dnia 8 maja 2011 r. wniósł o dalsze przesunięcie rozprawy na jesień lub zimę 2011 r. Wniosek ten Sąd oddalił. Rozprawa odbyła się w dniu 13 czerwca 2011 r. i w tym samym dniu został ogłoszony wyrok, którym oddalono skargę na decyzję SKO w Krakowie. Orzeczenie to stało się prawomocne w dniu 11 lipca 2011 r.
J. L., pismem z dnia 21 marca 2012 r., wniósł o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego wyrokiem z dnia 13 czerwca 2011 r., sygn. II SA/Kr 259/11. W kolejnym piśmie z dnia 16 maja 2012 r. skarżący wskazał, że o wydaniu wyroku dowiedział się z akt w archiwum sądu w dniu 12 marca 2012 r. tj. po 9 miesiącach, a nie mając wiedzy o wyznaczonej na dzień 13 czerwca 2011 r. rozprawie nie miał możliwości obrony swoich praw oraz został pozbawiony prawa do wniesienia odwołania.
WSA w Krakowie, w uzasadnieniu postanowienia z dnia 23 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 446/12, stwierdził, że zgodnie z art. 280 P.p.s.a. skarga o wznowienie postępowania sądowoadministarcyjnego powinna zawierać ustawową podstawę wznowienia oraz powinna być wniesiona w terminie. Powołane przesłanki formalne, warunkujące jej rozpoznanie, muszą wystąpić łącznie.
Sąd I instancji uznał, że skarga została wniesiona w terminie. Skarżący o wyroku z dnia 13 czerwca 2011 r. dowiedział się w dniu 12 marca 2012 r. i okoliczność ta została dostatecznie uprawdopodobniona, skargę zaś złożono w dniu 21 marca 2012 r.
WSA w Krakowie, odnosząc się do drugiej przesłanki wskazał, że skarżący nie przywołał wprost żadnej z wymienionych w art. 271-273 P.p.s.a. podstaw wznowienia, natomiast analiza treści skargi o wznowienie oraz pisma z dnia 16 maja 2012 r. prowadzi do wniosku, iż skarżący przywołuje fakty odpowiadające przesłankom wznowienia określonym w art. 271 pkt 2 P.p.s.a. tj. jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa strona była pozbawiona możności działania. Sąd I instancji podniósł, że pozbawienie strony możności działania oznacza pozbawienie możliwości obrony jej praw na skutek naruszenia przepisów prawa. Wystąpienie tej przesłanki wymaga wykazania związku pomiędzy naruszeniem prawa a pozbawieniem strony możliwości działania w podanym wyżej znaczeniu. Skarżący nie tylko powinien uprawdopodobnić ten zarzut, ale przede wszystkim wskazać konkretne przepisy prawa, wskutek naruszenia których został pozbawiony możności działania. Sąd I instancji stwierdził, że zgodnie z art. 70 § 1 i 2 P.p.s.a. strony i ich przedstawiciele mają obowiązek zawiadamiać sąd o każdej zmianie swojego zamieszkania, adresu do doręczeń lub siedziby. W razie zaniedbania tego obowiązku pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba, że nowy adres jest sądowi znany. Skarżący nie poinformował Sądu, że będzie leczył się poza miejscem zamieszkania, ani też nie wskazał adresu, na który w tym czasie korespondencja sądowa powinna być doręczana. WSA w Krakowie podkreślił, że skarżący został skutecznie zawiadomiony o rozprawie w trybie art. 73 P.p.s.a. tj. poprzez doręczenie zastępcze. Sąd nie miał też obowiązku dalszego uwzględniania wniosków o odroczenie rozprawy, ponieważ zgodnie z art. 107 P.p.s.a nieobecność stron lub ich pełnomocników na rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy. Sąd I instancji uznał, że jeśli strona została prawidłowo zawiadomiona o terminie rozprawy, ale się na nią nie stawia, to fakt ten nie jest przeszkodą do rozpoznania sprawy i wydania wyroku.