Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1482/13 o odrzuceniu skargi A. B. na uchwałę Zarządu Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy z dnia 20 marca 2013 r. nr 7757/13 w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wynajem zajmowanego bez tytułu prawnego lokalu po śmierci najemcy postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1482/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. B. na uchwałę Zarządu Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy z dnia 20 marca 2013 r. nr 7757/13 w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wynajem zajmowanego bez tytułu prawnego lokalu po śmierci najemcy.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że Zarząd Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy uchwałą z dnia 20 marca 2013 r. nr 7757/13 odmówił A. B. zakwalifikowania do wynajęcia zajmowanego bez tytułu prawnego lokalu nr [...] przy ul. [...] w Warszawie po śmierci najemcy oraz umieszczenia wnioskodawczyni na liście osób oczekujących na najem lokalu.
Odmawiając A. B. zakwalifikowania do wynajęcia zajmowanego bez tytułu prawnego lokalu organ wskazał, że najemcą lokalu była babka wnioskodawczyni, która zmarła w 2004 r. W ocenie organu, skarżąca nie spełnia przesłanek z art. 691 k.c. do wstąpienia w stosunek najmu po śmierci najemcy ani też nie spełniła kryteriów wskazanych w § 31 uchwały Rady m.st. Warszawy z 9 lipca 2009r. nr LVIII/1751/2009 w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład zasobu mieszkaniowego m.st. Warszawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucając skargę stwierdził, że jest ona niedopuszczalna i nie podlega właściwości sądu administracyjnego. Powołano się przy tym na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2013 r. sygn. akt I OSK 2137/12 i stwierdzono, że uregulowanie § 31 uchwały Rady m.st. Warszawy z 9 lipca 2009 r. nr LVIII/1751/2009 w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład zasobu mieszkaniowego m.st. Warszawy nie odnosi się do zakwalifikowania bądź odmowy zakwalifikowania do zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego a dopuszcza jedynie możliwość uregulowania statusu prawnego osoby, która faktycznie korzystała z danego lokalu mieszkalnego do czasu jego opuszczenia albo chwili śmierci najemcy poprzez ewentualne zawarcie z tą osobą umowy najmu.
W konstrukcji tej zatem nie ma jakichkolwiek elementów sprawy administracyjnej. Relacja pomiędzy dysponentem lokalu a osobą, która występuje o zawarcie z nią umowy najmu tego lokalu po jego opuszczeniu albo po śmierci jego dotychczasowego najemcy, ma wszelkie cechy cywilnoprawnego stosunku oferty, której przyjęcie przez dysponenta lokalu prowadzi bezpośrednio do zawarcia umowy najmu. (...) Chodzi wyłącznie o wyrażenie przez dysponenta lokalu woli zawarcia umowy najmu. To że uchwała wymienia osoby, z którymi może być zawarta umowa najmu lokalu, nie może być rozumiane jako określenie przesłanek, z zaistnieniem których powstaje po stronie tych osób prawo podmiotowe dające podstawę do domagania się od dysponenta będącego organem władzy publicznej zawarcia umowy najmu tego lokalu, zaś po stronie organu obowiązek zawarcia umowy.
Określenie kręgu osób, z którymi może być zawarta umowa najmu po opuszczeniu lokalu albo po śmierci jego dotychczasowego najemcy jest związane z odrębnym trybem najmu takich lokali w stosunku do ogólnych zasad. Regulacja zawarta w § 31 ust. 1 pkt 2-4 uchwały nie stanowi dla lokatora podstawy do żądania objęcia kontrolą sądu administracyjnego oświadczenia woli składanego w imieniu dzielnicy m. st. Warszawy, wyrażonego w stosownej uchwale jej zarządu. Uchwała taka bowiem nie ma charakteru uchwały z zakresu administracji publicznej, w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) a zatem nie mieści się w katalogu spraw podlegających kognicji sądu administracyjnego, wymienionych w art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Tego rodzaju uchwała zawiera jedynie stanowisko władz dzielnicy, będące odpowiedzią na propozycję (ofertę) lokatora konkretnego lokalu, dotyczącą zawarcia z nim umowy ściśle określonego, zindywidualizowanego lokalu. W przypadku więc nie wyrażenia zgody przez zarząd dzielnicy na złożoną mu propozycję, lokator może ubiegać się o pomoc gminy w zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych - na zasadach ogólnych i w tym przypadku przepisy prawa zapewniają mu możliwość domagania się skontrolowania przez sąd administracyjny podjętej przez zarząd dzielnicy uchwały w sprawie zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu z mieszkaniowego zasobu gminy.