Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 1969/10 odrzucającego skargę W. O. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zmiany decyzji dotyczącej ustalenia średniej ceny postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 lutego 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1969/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę W.O. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w P. z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...], którą umorzono postępowanie w sprawie zmiany decyzji z dnia [...] lipca 2004 r. nr [...]w przedmiocie ustalenia średniej ceny rynkowej zakupu 1 m² powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego dla celów wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery.
W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega kontroli sądowoadministracyjnej. Z samego faktu, że skarga dotyczy decyzji (art. 3 § 2 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) nie da się wyprowadzić wniosku, że przedmiot sprawy nią objętej podlega kontroli sądu administracyjnego. To nie prawna forma działania organu administracji publicznej determinuje właściwość sądu administracyjnego, lecz przedmiot sprawy administracyjnej, załatwianej w jednej z takich form. W sprawie niniejszej przedmiotem skargi jest umorzenie przez wojskowy organ mieszkaniowy postępowania w sprawie zmiany decyzji dotyczącej ustalenia średniej ceny rynkowej zakupu 1 m² powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego dla celów wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery, chodzi o decyzję podjętą na wniosek strony złożony na podstawie art. 154 kpa, a więc w trybie nadzwyczajnym. Decyzja podjęta w trybie nadzwyczajnym podlega kontroli sądu administracyjnego, jeżeli przedmiot decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym wskazuje na właściwość sądu administracyjnego w sprawie nią załatwionej, zaś w tej sprawie taka sytuacja nie występuje. Ustalenie średniej ceny rynkowej zakupu 1 m² powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego dla celów wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery nie jest sprawą administracyjną, a co za tym idzie - nie jest także sprawą sądowoadministracyjną. Jest natomiast częścią sprawy cywilnej, zgodnie bowiem z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (t. j.: Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368 ze zm.), ekwiwalent, o którym mowa w jej art. 24 ust. 1 pkt 2, wypłaca się na podstawie umowy zawartej między dyrektorem oddziału rejonowego Agencji a osobą uprawnioną.
Sąd wskazał, że przedmiot niniejszej sprawy nie jest załatwiany w drodze decyzji administracyjnej, gdyż brak w tym zakresie stosownej normy prawa materialnego. Nie mogło zatem dojść do podjęcia jakiejkolwiek decyzji administracyjnej w tym przedmiocie. Nazwanie przez wojskowy organ mieszkaniowy określonego dokumentu wewnętrznego "decyzją" w żadnym razie nie oznacza jeszcze, że dokument ten jest decyzją administracyjną, w rozumieniu art. 104 kpa. Dokument z dnia [...] lipca 2004 r. nie ma jakichkolwiek cech dokumentu wydanego w indywidualnej sprawie obywatela, by móc przyjąć, że jest to decyzja administracyjna. Ustalenie średniej ceny rynkowej zakupu 1 m² powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego służy wyliczeniu wysokości ekwiwalentu pieniężnego, ma zatem charakter wewnętrznej czynności arytmetycznej organu (czynności faktycznej), co uniemożliwia także przyjęcie, że jest to czynność z zakresu administracji publicznej, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Sprawa wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery ma charakter sprawy cywilnej i należy do właściwości sądów powszechnych. Nie można wyprowadzać wniosku o dopuszczalności skargi w tej sprawie tylko dlatego, że doszło w niej do podjęcia decyzji w trybie nadzwyczajnym, skoro jej przedmiot - co do zasady - wyklucza kognicję sądu administracyjnego.