Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku D. K. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 26 września 2014 r. w sprawie ze skargi D. K. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r. sygn. akt I OSK 1635/12 oddalającym skargę kasacyjną D. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 2627/11 w sprawie ze skargi D. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie mianowania na stanowisko służbowe postanawia odmówić przywrócenia terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 26 września 2014 r. rozpoznał na rozprawie skargę D. K. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r. sygn. akt I OSK 1635/12, oddalającym skargę kasacyjną D. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 2627/11 w sprawie ze skargi D. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie mianowania na stanowisko służbowe.
Z przedmiotowego posiedzenia Sądu został sporządzony protokół rozprawy.
D. K. w dniu 29 października 2014 r. złożyła osobiście na Biurze Podawczym Naczelnego Sądu Administracyjnego pismo zawierające wniosek o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 26 września 2014 r.
Zarządzeniem z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. akt I OSK 636/14 Przewodniczący składu orzekającego oddalił wniosek D. K. o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 26 września 2014 r. W uzasadnieniu zarządzenia wskazał, że zgodnie z art. 103 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej w skrócie p.p.s.a.), strony mogą żądać sprostowania lub uzupełnienia protokołu na następnym posiedzeniu, nie później jednak niż w terminie trzydziestu dni od dnia posiedzenia, z którego sporządzono protokół. W niniejszej sprawie protokół z rozprawy sporządzony został w dniu 26 września 2014 r., a zatem trzydziestodniowy termin do złożenia wniosku o jego uzupełnienie, biorąc pod uwagę treść art. 83 § 2 p.p.s.a., upłynął w dniu 27 października 2014 r. Oznacza to, że wniosek D. K. o uzupełnienie protokołu rozprawy, złożony w dniu 29 października 2014 r., został wniesiony po upływie terminu określonego w art. 103 zdanie pierwsze p.p.s.a.
Powyższe zarządzenie zostało doręczone D. K. w dniu 24 grudnia 2014 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach sprawy).
W dniu 30 grudnia 2014 r. D. K. złożyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 26 września 2014 r. w niniejszej sprawie. W uzasadnieniu wniosku podała, że o uchybieniu terminu dowidziała się dopiero w chwili otrzymania zarządzenia z dnia 3 grudnia 2014 r., gdyż do tej chwili pozostawała w przekonaniu, że dobrze obliczyła termin na złożenie przedmiotowego wniosku, dokładając przy tym należytej staranności. Kierowała się bowiem treścią art. 115 Kodeksu cywilnego oraz uchwałą składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 2011 r. sygn. akt I OPS 1/11, z których wynika, iż sobota jest dniem równorzędnym z dniem ustawowo wolnym od pracy Podkreśliła, że od dnia rozprawy nie miała kontaktu i nie korzystała z usług swojego pełnomocnika, gdyż jego pomoc była ograniczona do reprezentowania jej na rozprawie, a następnie - z powodów finansowych - ustała.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. W myśl zaś art. 87 § 1 i § 2 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, zaś w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.