Skarga kasacyjna na decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Rzeszowie w przedmiocie odrzucenia zarzutów do danych w operacie ewidencji gruntów
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.), Sędzia NSA Monika Nowicka, Sędzia del. NSA Zygmunt Zgierski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miasto Rzeszów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 24 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Rz 825/10 w sprawie ze skargi K. W. na decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Rzeszowie z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutów do danych w operacie ewidencji gruntów postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną; 2. zwrócić Gminie Miasto Rzeszów kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi kasacyjnej ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego
Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 24 listopada 2010 r., II SA/Rz 825/10 uchylił decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Rzeszowie z [...] czerwca 2010 r., nr [...] oraz decyzję Prezydenta Miasta Rzeszowa z [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutów do danych w operacie ewidencji gruntów. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że rozpatrując uprzednio skargę K. W. na decyzję kasacyjną PWINGiK z [...] marca 2009 r. w uzasadnieniu wyroku z 19 listopada 2009 r., II SA/Rz 411/09 Sąd zwrócił uwagę, że wyrok WSA z 17 listopada 2004 r. obejmował swym zakresem decyzje wydane w stanie prawnym sprzed nowelizacji Prawa geodezyjnego i kartograficznego dokonanej ustawą z 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2004 r., Nr 141, poz. 1492). Brak przepisów przejściowych prowadzi do konieczności zastosowania wszystkich czynności wskazanych w art. 24a Prawa geodezyjnego i kartograficznego, a nie tylko ich części, jak uczynił to organ pierwszej instancji. Wprawdzie PWINGiK w Rzeszowie nie sformułował tej tezy w uzasadnieniu decyzji, ale wskazał czynności konieczne do podjęcia przez Prezydenta Miasta Rzeszowa w zakresie rozpoznawanej sprawy. Z treści art. 24a Prawa geodezyjnego i kartograficznego wynika, że postępowanie modernizacyjne musi toczyć się w stosunku do działek tworzących obręb geodezyjny, a nie jednej działki, jak trafnie wskazał skarżący. Objęcie decyzją tylko działki nr [...] było wadą decyzji uchylonej przez PWINGiK w Rzeszowie.

W myśl art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej p.p.s.a., skoro wyrok powyższy nie został zaskarżony i uchylony organy były zobligowane zastosować się do tych wskazań i wyrażonego tam poglądu. Przedstawione Sądowi akta administracyjne nie potwierdzają, aby postępowanie modernizacyjne opisane w art. 24a P.g.i.k. zostało przeprowadzone w całości i aby wykonano wszystkie czynności opisane w tym przepisie, w szczególności, aby postępowanie modernizacyjne toczyło się w stosunku do wszystkich działek tworzących obręb geodezyjny, a nie jednaj działki, czy tylko niektórych działek.

Skoro wyrok WSA w Rzeszowie z 19 listopada 2009 r. nie został zaskarżony, to niezależnie od tego, czy organy i Sąd aktualnie orzekający w sprawie podzielają wyrażony tam pogląd i wskazania co do dalszego postępowania, z mocy art. 153 p.p.s.a. są nimi związani. Sąd wydaje wyrok na podstawie akt sprawy, a wobec tego, że jednym z zarzutów skarżącego było także prowadzenie postępowania modernizacyjnego, które nie obejmowało całego obrębu ewidencyjnego lecz tylko niektóre działki, należało stwierdzić, że organy nie zastosowały się do wskazań Sądu, czym naruszyły niewątpliwie art. 153 p.p.s.a. Powyższe musiało skutkować uchyleniem zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., dlatego Sąd nie odnosił się szczegółowo do poszczególnych zarzutów skargi, gdyż byłoby to przedwczesne. Sąd jednakże podkreśla, że kwestia jaki jest przebieg granicy pomiędzy spornymi nieruchomościami zostanie w sposób wiążący ustalona w postępowaniu rozgraniczeniowym toczącym się przed sądem powszechnym i niezależnie od tego, jak ta granica zostanie wskazana w ewidencji gruntów w projekcie i w operacie w wyniku modernizacji to po prawomocnym zakończeniu postępowania cywilnego jej przebieg będzie odpowiadać temu, co zostanie ustalone przez tamten Sąd.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego