Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Anna Lech (spr.), Sędzia NSA Maciej Dybowski, Sędzia del. WSA Iwona Kosińska, Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Penda, po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta S. z dnia 16 lipca 2013 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta S. a Prezydentem Miasta T. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku J. C. o skierowanie do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Prezydenta Miasta T. jako organ właściwy do rozpoznania wniosku J. C. o skierowanie do domu pomocy społecznej.
Prezydent Miasta S. - Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w S. reprezentowany przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. złożył wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Prezydentem Miasta T. - Miejskim Ośrodkiem Pomocy Rodzinie w T. poprzez wskazanie Prezydenta Miasta T. jako organu właściwego dla rozpoznania wniosku J. C. o skierowanie do domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu organ przedstawił następujący stan sprawy: J. C. zwróciła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w T. o skierowanie jej do Domu Pomocy Społecznej z uwagi na podeszły wiek oraz stan zdrowia. Strona obecnie przebywa u siostry w T., zaś zameldowana jest na pobyt stały w S. przy ul. [...].
Zawiadomieniem z dnia 27 lutego 2013 r. Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w T. przekazał sprawę J. C. do rozpoznania Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Rodzinie w S. W podstawie prawnej powyższego pisma powołano przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz.182).
W następstwie czynności podjętych przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w S., ustalono, iż J. C., pomimo zameldowania w S., od dłuższego czasu związana jest z miastem T. Wskazuje na to przede wszystkim historia jej leczenia w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w T. Wskazano, że z pozyskanej dokumentacji wynika, iż od 12 maja 2004 r. jest pacjentką Poradni Psychogeriatrycznej, na wizyty uczęszcza regularnie. Ostatnia wizyta miała odbyć się w kwietniu 2013 r. Ponadto, lekarz orzecznik ZUS w T. w dniu 8 kwietnia 2009 r. ustalił trwałą niezdolność strony do samodzielnej egzystencji.
Zdaniem organu z powyższego wynika, iż strona już od 2004 r. coraz bardziej wiązała się z T., gdzie regularnie odbierała specjalistyczną pomoc lekarską i medyczną. Wraz z pogorszeniem jej stanu zdrowia, T. ostatecznie stał się centrum jej spraw życiowych. Strona zamieszkała u siostry w T., która już w styczniu 2013 r. sprawowała nad nią stałą, faktyczna opiekę. W oświadczeniu z dnia 25 marca 2013 r. strona sama wskazała jako miejsce zamieszkania T. oraz podała, iż nie ma możliwości powrotu do S. z uwagi na fakt, iż w miejscu jej zameldowania nie uzyska wymaganej opieki.
Zdaniem organu z powyższym koresponduje oświadczenie siostry strony, która podkreśla, że dopiero w przypadku niewydania decyzji kierującej J. C. do domu pomocy społecznej, zmuszona będzie do szukania odpowiedniego wsparcia w S. Sama strona wnioskuje natomiast o skierowanie jej do Domu Pomocy Społecznej w T., co także potwierdza fakt skoncentrowania jej interesów życiowych w tym mieście oraz zamiar dalszego w nim pobytu. Wynika to wprost z treści części VI formularza rodzinnego wywiadu środowiskowego.
W ocenie organu powyższe okoliczności wskazują na to, że na dzień złożenia wniosku o skierowanie do domu pomocy społecznej, centrum spraw życiowych strony znajdowało się w T. i w konsekwencji, to Prezydent Miasta T. i Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie właściwy dla tej gminy winien rozstrzygnąć sprawę J. C. i wydać stosowane decyzje administracyjne.