Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 listopada 2009 r., sygn. akt III SO/Gd 18/09 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie nadzorowania prawidłowości działań adwokata z urzędu przyznanego w sprawie cywilnej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 2 listopada 2009 r., sygn. akt III SO/Gd 18/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił C. W. przyznania prawa pomocy w zakresie nadzorowania prawidłowości działań adwokata z urzędu przyznanego w sprawie cywilnej, uznając, że sąd administracyjny nie jest właściwy do nadzorowania prawidłowości wykonywania obowiązków adwokata, który został wyznaczony do reprezentowania strony w postępowaniu prowadzonym przed sądem powszechnym. Okoliczność ta, zdaniem Sądu powoduje, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, a wniosek podlegać musi odrzuceniu. Z uwagi zaś na brak właściwości sądu administracyjnego do rozpatrzenia wniosku o przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, Sąd pierwszej instancji uznał, że w niniejszej sprawie zachodzi przesłanka określona w art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 listopada 2009 r. C. W. złożył zażalenie, z którego treści wynika, że się z nim nie zgadza.
Naczelny Sąd administracyjny zważył, co następuje:
zgodnie z art. 247 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Oczywista bezzasadność skargi ma miejsce wówczas, gdy z góry, bez konieczności dokonywania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy bezsprzeczne jest, że skarga nie może być uwzględniona, w szczególności, gdy kwalifikuje się ona do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 wskazanej wyżej ustawy.
Natomiast stosownie do art. 64 § 3, do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Wskazać należy, że w niniejszej sprawie orzekał już Naczelny Sąd Administracyjny, który postanowieniem z dnia 3 września 2009 r., sygn. akt I OZ 822/09, uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 1 lipca 2009 r., sygn. akt III SO/Gd 6/09, odrzucające wniosek o przyznanie prawa pomocy w przedmiocie wniosku skarżącego dotyczącego nadzorowania pełnomocnika z urzędu.
W uzasadnieniu postanowienia z dnia 3 września 2009 r., Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że Sąd pierwszej instancji niezasadnie odrzucił wniosek skarżącego jako niedopuszczalny, podczas, gdy należało, w kontekście przedmiotowego wniosku, rozważyć możliwość zastosowania art. 247 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 153 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Zatem sąd administracyjny nie może formułować nowych ocen prawnych, sprzecznych z wyrażonym wcześniej poglądem, lecz jest obowiązany do podporządkowania się mu w pełnym zakresie.
Oznacza to, że w niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji wydając zaskarżone postanowienie z dnia 2 listopada 2009 r., był związany postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2009 r.
W związku z tym uznać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zaskarżonym postanowieniem z dnia 2 listopada 2009 r., zasadnie stwierdził, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z wypełnieniem przesłanki określonej w art. 247 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd administracyjny nie zajmuje się bowiem kontrolowaniem, czy też nadzorowaniem prawidłowości działań adwokata z urzędu przyznanego w sprawie cywilnej, co czyni wniosek skarżącego oczywiście bezzasadnym.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.