Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 grudnia 2015 r. sygn. akt II SA/Ol 884/15 o odrzuceniu wniosku o uzupełnienie wyroku tego Sądu z dnia 3 listopada 2015 r. w sprawie ze skargi T.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił wniosek T. P. o uzupełnienie wyroku tego Sądu z dnia 3 listopada 2015 r., oddalającego jej skargę. Sąd wskazał, iż we wniosku skarżąca domagała się uzupełnienia orzeczenia, poprzez dopisanie w treści jego uzasadnienia sformułowań zawartych w tymże wniosku. Sąd podkreślił, iż niemożliwym jest uzupełnienie uzasadnienia orzeczenia, a jeżeli skarżąca przekonana była o wadliwości ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd, winna podnieść taki zarzut w ewentualnej skardze kasacyjnej. Ponadto Sąd wskazał, iż wniosek strony złożony został z uchybieniem terminu, bowiem wyrok w niniejszej sprawie ogłoszony został w dniu 3 listopada 2015 r., a wniosek złożono w dniu 8 grudnia 2015 r., a więc po upływie terminu, który kończył swój bieg w dniu 17 listopada 2015 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła T. P., zarzucając, iż wydane zostało ono z rażącym naruszeniem prawa, to jest art. 18 § 1 pkt 6a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zasadnie bowiem uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny, iż nie zasługuje na uwzględnienie wniosek skarżącej o uzupełnienie wyroku oddalającego jego skargę. Uzupełnienie orzeczenia - zgodnie z art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - możliwe jest jedynie wówczas, gdy sąd nie orzekł o całości sprawy albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. W niniejszej sprawie nie zachodzi żadna z powyższych sytuacji, a czynności, których T. P. domaga się od Sądu I instancji, wykraczają poza dyspozycję wskazanego przepisu. Jak zauważył to Wojewódzki Sąd Administracyjny uzupełnienie wyroku może dotyczyć tylko jego sentencji, a nie uzasadnienia, czego żądała skarżąca.
Słusznie także wskazano na uchybienie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku, który - zgodnie z art. 157 § 1 P.p.s.a. - upływał w dniu 17 listopada 2015 r. Skarżąca złożyła wniosek w dniu 8 grudnia 2015 r., zatem bez wątpienia był on spóźniony.
Odnosząc się zaś do zarzutu naruszenia art. 18 § 1 pkt 6a P.p.s.a., wskazać trzeba, iż przepis ten przewiduje, że sędzia jest wyłączony z mocy prawa w sprawach dotyczących skargi na decyzję lub postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty wydanych w postępowaniu administracyjnym nadzwyczajnym, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu sądowoadministracyjnym dotyczącym kontroli legalności decyzji albo postanowienia wydanych w postępowaniu administracyjnym zwyczajnym, brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie. Innymi słowy wyłączenie w oparciu o wskazaną podstawę znajduje zastosowanie wówczas, gdy wydane zostało orzeczenie kończące postępowanie w danej sprawie, a w późniejszym czasie na skutek skargi strony analizowane jest postępowanie nadzwyczajne w tejże sprawie. Z sytuacją taką bez wątpienia nie mamy do czynienia w sprawie niniejszej.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za zgodne z prawem, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.