Dnia 20 lutego 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 649/16 o odrzuceniu zażalenia H. Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 649/16 o utrzymaniu w mocy postanowienia referendarza sądowego z dnia 18 listopada 2016 r. o odmowie przyznania H. Ś. prawa pomocy w sprawie ze skargi H. Ś. na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: 1. sprostować z urzędu oczywistą omyłkę pisarską zawartą w komparycji zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że w wersie 10 od góry w miejsce daty "[...] kwietnia 2017 r." wpisać "[...] kwietnia 2017 r.", 2. oddalić zażalenie. 3
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 5 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 649/16, odrzucił zażalenie H. Ś. na postanowienie tego Sądu z dnia 27 kwietnia 2017 r. opisane w sentencji.
W jego motywach Sąd pierwszej instancji wskazał, że na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego wydane po rozpoznaniu sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego zażalenie nie przysługuje. Stosownie bowiem do art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, albo w przypadkach wymienionych w punktach 1 - 10 tego paragrafu. W katalogu tym nie mieści się postanowienie wydane na skutek rozpoznania sprzeciwu. W niniejszej sprawie, na skutek rozpoznania sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2017 r., utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. Co prawda doręczając odpis powyższego postanowienia omyłkowo pouczono skarżącego, że przysługuje od niego zażalenie, nie oznacza to jednak dopuszczalności złożonego zażalenia. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 178 w związku z art. 194 § 1 oraz w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne
W zażaleniu na to postanowienie skarżący podniósł, iż wydano je "w trybie tajnym", wbrew wymogom art. 6 i art. 45 Konstytucji RP.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie pozbawione jest usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 260 P.p.s.a. sąd rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy (§ 1), przy czym w tych sprawach sąd orzeka jako sąd drugiej instancji (§ 2). To zaś oznacza, że na postanowienie wydane przez sąd wojewódzki w wyniku rozpoznania sprzeciwu nie przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wniesione na takie postanowienie zażalenie, jako niedopuszczalne, należało odrzucić, co też prawidłowo uczynił Sąd pierwszej instancji. Samo zaś błędne pouczenie strony o prawie do wniesienia zażalenia, jakkolwiek naganne, nie kreuje po jej stronie prawa do wniesienia środka odwoławczego, którego nie przewidują przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Na uwzględnienie nie zasługuje również argumentacja skarżącego co do naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 45 Konstytucji RP poprzez rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym. Zgodnie z treścią art. 90 § 1 P.p.s.a., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, posiedzenia sądowe są jawne, a sąd orzekający rozpoznaje sprawy na rozprawie. Podkreślić należy, że termin: "posiedzenie sądowe" ma szerokie znaczenie i obejmuje swoim zakresem tak posiedzenia jawne, jak i posiedzenia niejawne, z tym że co do zasady posiedzenia jawne są rozprawami. W konsekwencji stwierdzić trzeba, że zasadą jest jawność postępowania, zaś rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym jest możliwe tylko wówczas, gdy stanowi tak przepis szczególny. Takim przepisem jest art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., w myśl którego wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu i na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w pkt 2 sentencji postanowienia. Na podstawie art. 156 § 1 i § 2 w zw. z art. 193 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny sprostował z urzędu oczywistą omyłkę pisarską zawartą w komparycji zaskarżonego postanowienia jak w pkt 1 sentencji niniejszego postanowienia.
-----------------------
2