Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Ciąglewicz /spr./ po rozpoznaniu w dniu 20 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SAB/Wa 406/16 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r. w sprawie ze skargi Z. B. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego w przedmiocie przekazania skargi postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił sprzeciw Z. B. od postanowienia referendarza sądowego z dnia 9 marca 2017 r. odmawiającego przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. B. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego w przedmiocie przekazania skargi.
Postanowienie to zostało doręczone skarżącemu 4 maja 2017 r. (k. 66 akt sądowych) wraz z pouczeniem o możliwości wniesienia zażalenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
W piśmie z dnia 12 maja 2017 r., złożonym w urzędzie pocztowym 13 maja 2017 r., skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu, wskazując, że był to wynik przeoczenia dat.
Postanowieniem z dnia 9 czerwca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r.
Sąd uznał, że powyższy wniosek został złożony z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 P.p.s.a. Sąd ustalił, że skarżący o uchybieniu terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia z dnia 9 marca 2017 r. dowiedział się najpóźniej w chwili doręczenia postanowienia z dnia 19 kwietnia 2017 r., którym odrzucono ten środek zaskarżenia, tj. 4 maja 2017 r. Z kolei, wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu, skarżący złożył 13 maja 2017 r. za pośrednictwem polskiej placówki pocztowej.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący i wniósł o jego uchylenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 86 § 1 zdanie 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do art. 87 § 1 P.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Jak stanowi przepis art. 88 P.p.s.a., spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Wniosek jest spóźniony, jeżeli został wniesiony po upływie siedmiodniowego terminu przewidzianego w art. 87 § 1 P.p.s.a., który liczy się od ustania przyczyny uchybienia terminu (por. postanowienie NSA z dnia 14 grudnia 2014 r., sygn. akt I OZ 1125/14).
W niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji zasadnie przyjął, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r. został złożony po terminie, o którym mowa w art. 87 § 1 P.p.s.a. Odpis postanowienia z dnia 19 kwietnia 2017 r., doręczono skarżącemu w dniu 4 maja 2017 r. Zatem właśnie w tym dniu skarżący dowiedział się o uchybieniu terminu do wniesienia sprzeciwu. 7 dniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upłynął w dniu 11 maja 2017 r. Zatem złożenie wniosku o przywrócenie terminu w dniu 13 maja 2017 r. uznać należy za spóźnione.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.