Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 15 lutego 2010 r. sygn. akt. II SA/Ol 977/09 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenia uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 19 stycznia 2010 r. sygn. akt. II SA/Ol 977/09 w sprawie ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 19 stycznia 2010 r. sygn. akt. II SA/Ol 977/09 oddalił skargę E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] września 2009r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego.
Wnioskiem z dnia 29 stycznia 2010 r. (data nadania) pełnomocnik skarżącego ustanowiony z urzędu, wystąpił o sporządzenie uzasadnienia w/w wyroku oraz wniósł o przywrócenie terminu do jego złożenia. W uzasadnieniu wniosku podał, że E. K. dopiero w liście, który otrzymał w dniu 28 stycznia 2010 r. poinformował go, iż domaga się doręczenia wyroku wraz z uzasadnieniem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie postanowieniem z dnia 15 lutego 2010 r. sygn. akt. II SA/Ol 977/09 odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W uzasadnieniu postanowienia stwierdził, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Przy czym, uwagi te odnoszą się także do pełnomocnika strony.
W związku z powyższym, Sąd pierwszej instancji przyjął, że fakt, iż pełnomocnik otrzymał od skarżącego pismo z żądaniem sporządzenia uzasadnienia wyroku dopiero w dniu 28 stycznia 2010r. tj. po upływie terminu do złożenia stosownego wniosku w tej sprawie, nie uzasadnia braku winy skarżącego i jego pełnomocnika w uchybieniu terminu. Sąd pierwszej instancji wskazał, że pełnomocnictwo udzielone mu przez skarżącego nie zawierało żadnych ograniczeń co do zakresu jego działania, a więc był on umocowany także do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W niniejszej sprawie kwestia porozumiewania się pełnomocnika ze skarżącym nie ma wpływu na ocenę zasadności przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Powyższe postanowienie stało się przedmiotem zażalenia E. K. do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W uzasadnieniu autor zażalenia podał, że uchybienie przez pełnomocnika skarżącego terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, nastąpiło z powodu niezawiadomienia go we właściwym czasie przez mocodawcę o zamiarze uzyskania wyroku wraz z uzasadnieniem. W jego ocenie wcześniejsze wystąpienie z takim wnioskiem było niecelowe, skoro skarżący takiego żądania mu nie przedstawił. Ponadto, zdaniem skarżącego za uwzględnieniem zażalenia przemawia fakt, iż przekroczenie terminu do złożenia przedmiotowego wniosku było nieznaczne (3 dni).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej: P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. A zatem przywrócenie terminu możliwe jest jedynie wówczas, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony.
W judykaturze przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma bowiem, charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Może mieć zatem miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Natomiast przywrócenia uchybionego terminu nie uzasadniają niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa (por. postanowienie NSA z dnia 8 lipca 2008 r. sygn. akt. II OZ 712/08 niepubl.).