Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Sz 816/10 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 20 grudnia 2011 r. odrzucające skargę kasacyjną w sprawie ze skargi R.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 5 lipca 2010 r., nr SKO.WT.490/2809/2010 w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: 1. oddalić zażalenie, 2. sprostować z urzędu postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Sz 816/10 w ten sposób, iż w uzasadnieniu, na jego pierwszej stronie, w wierszu 10 od góry, w miejsce daty "15 lipca 2011 r." wpisać datę "14 lutego 2012 r.".
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił wniosek R.S. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 20 grudnia 2011 r. odrzucające skargę kasacyjną. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż odpis postanowienia z dnia 20 grudnia 2011 r. doręczony został pełnomocnikowi skarżącego w dniu 2 stycznia 2012 r., zaś pismem z dnia 15 lipca 2011 r. (data dzienna wskazana przez Sąd I instancji) skarżący zwrócił się z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na orzeczenie odrzucające skargę kasacyjną. W ocenie Sądu złożony wniosek o przywrócenie terminu był niedopuszczalny, bowiem skarżący, który domagał się przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną, sporządził środek zaskarżenia osobiście, wbrew wymogowi wynikającemu z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a.
Zażalenie na postanowienie z dnia 17 lutego 2012 r. wniósł R.S., domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przywrócenia uchybionego terminu. Skarżący odniósł się też do tego, iż w jego opinii art. 175 § 1 i art. 194 § 4 ustawy P.p.s.a. są niezgodne z Konstytucją.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie pozbawione jest usprawiedliwionych podstaw.
Art. 88 ustawy P.p.s.a. stanowi, iż odrzuceniu podlega wniosek o przywrócenie terminu, który jest z mocy ustawy niedopuszczalny. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.
R.S. domagał się bowiem przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 20 grudnia 2011 r., którym odrzucono skargę kasacyjną strony. Jednakże zauważyć należy, iż art. 87 § 4 ustawy P.p.s.a. wymaga, aby wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu strona dokonała czynności, której nie dokonano w terminie. W niniejszej sprawie oznacza to, iż wraz z wnioskiem skarżący winien był przesłać zażalenie na postanowienie z dnia 20 grudnia 2011 r., którym odrzucono skargę kasacyjną. Zażalenie takie obwarowane jest wymogiem określonym w art. 194 § 4 ustawy P.p.s.a., z którego wynika iż musi być ono sporządzone przez adwokata, lub radcę prawnego. Oznacza to, iż taki środek zaskarżenia sporządzony osobiście przez stronę podlega odrzuceniu, jako obarczony nieusuwalnym brakiem. Załączenie zażalenia sporządzonego z naruszeniem art. 194 § 4 ustawy P.p.s.a. nie może być uznane za wykonanie obowiązku wynikającego z art. 87 § 4 tej ustawy.
Zasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie przyjął, iż wniosek R.S. o przywrócenie terminu był niedopuszczalny i jako taki podlegał odrzuceniu na podstawie art. 88 w zw. z art. 87 § 4 ustawy P.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za odpowiadające prawu Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na postawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., Nr 270).
W tekście uzasadnienia zaskarżonego postanowienia popełniono błąd w oznaczeniu daty wniosku o przywrócenie terminu, określając ją na 15 lipca 2011 r. Z uwagi na to, iż stanowi to oczywistą omyłkę Naczelny Sąd Administracyjny orzekł o sprostowaniu postanowienia na podstawie art. art. 156 § 3 powołanej ustawy.