Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezydenta Miasta G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 listopada 2009 r., sygn. akt III SO/Gd 2/09 o wymierzeniu grzywny Prezydentowi Miasta G. w sprawie z wniosku L. J. w przedmiocie wymierzenia Prezydentowi Miasta G. grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 26 listopada 2009 r., sygn. akt III SO/Gd 2/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wymierzył Prezydentowi Miasta G. grzywnę w wysokości 500 zł za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Sąd podał, że L. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na zaświadczenie Prezydenta Miasta G. z dnia (...) maja 2004 r. nr (...) w przedmiocie samodzielności lokali mieszkalnych. Skarga ta została wniesiona bezpośrednio do Sądu w dniu 10 grudnia 2008 r., a ten w dniu 15 grudnia 2008 r. przekazał ją do Prezydenta Miasta G. Po dokonaniu analizy skargi Prezydent Miasta G. uznał, że należy ją przekazać do samorządowego kolegium odwoławczego, jako organu właściwego w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia wydanego w postępowaniu administracyjnym lub wznowienia takiego postępowania.
Zdaniem Sądu, jakkolwiek sformułowane w skardze wnioski mogły wprowadzić organ w błąd co do intencji skarżącego, to takich wątpliwości organ nie powinien był już mieć po wniesieniu przez L. J. wniosku będącego przedmiotem rozpatrzenia w niniejszej sprawie. Tymczasem w odpowiedzi na wniosek organ stwierdził, że jest on "bezzasadny, nieprzystający w żadnej mierze w kontekście danej sprawy, do normy art. 55 i 54 ustawy (...) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi." Organ do tego pisma nie dołączył skargi wraz z odpowiedzią, jak też akt sprawy. Uczynił to dopiero na żądanie sądu.
W ocenie Sądu pierwszej instancji takiego działania organu nie można zaakceptować. W sytuacji bowiem, gdy wnioskodawca wnosi skargę na działanie (bezczynność) określonego organu, to obowiązkiem organu jest stosownie do treści art. 54 § 2 powołanej ustawy, przesłanie do sądu administracyjnego skargi wraz z odpowiedzią i materiałami dotyczącymi wniosku. Podmiot, za pośrednictwem którego wnoszona jest skarga nie jest właściwy do jej oceny, gdyż ocena ta należy wyłącznie do sądu administracyjnego. Zdaniem Sądu pozostawienie uznaniu organów oceny, czy dana skarga powinna zostać skierowana do sądu administracyjnego, czy też nie, byłoby sprzeczne z celem analizowanych przepisów, które prawo dokonania takiej oceny dają sądowi administracyjnemu, który może w jej wyniku skargę odrzucić jako niedopuszczalną lub nadać jej bieg zgodny z ustawą.
Sąd pierwszej instancji podkreślił, że przy orzekaniu o wysokości grzywny (500 zł) miał na uwadze wszystkie okoliczności sprawy, w tym uwzględnił wadliwy sposób procedowania przez organ, dostrzegając przy tym przyczyny takiego stanu rzeczy, to jest brak precyzyjnego określenia żądania skargi.
Na to postanowienie zażalenie złożył Prezydent Miasta G., zarzucając mu naruszenie art. 55 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz wskazując, że w sprawie nie został wyczerpany tok instancyjny zaskarżenia, to jest naruszono art. 52 § 3 i art. 53 § 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.