Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 293/10 o oddaleniu wniosku A. W. i M. W. o wyłączenie sędziego WSA Ł. K. od rozpoznania sprawy w sprawie ze skargi A. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem z dnia 10 stycznia 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 934/05 postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 293/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek A. W. i M. W. o wyłączenie sędziego WSA Ł. K. od rozpoznania sprawy.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że argumentacja wniosku nie wskazuje na istnienie po stronie sędziego referenta okoliczności mogącej budzić wątpliwości co do jego bezstronności w sprawie. Podniesienie niepopartych, a wyłącznie subiektywnych zarzutów o celowym działaniu na niekorzyść stron, nie może być podstawą do przyjęcia, że w niniejszej zachodzi przesłanka z art. 19 P.p.s.a. w sytuacji, gdy argumentem na tę okoliczność jest wyłącznie wskazanie, że sędzia podejmował działania niezgodne z przepisami prawa, o których nie informował wnioskodawców.
Ponadto Sąd I instancji stwierdził, że sędzia referent złożył oświadczenie o braku po jego stronie okoliczności mogących wywołać uzasadnione wątpliwości co do bezstronności.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A. W., domagając się jego uchylenia. W uzasadnieniu wnoszący zażalenie podniósł, że w zaskarżonym postanowieniu błędnie podano sygnaturę akt postępowania sądowego zakończonego wyrokiem z dnia 10 stycznia 2006 r. Przedmiotowa sprawa dotyczy bowiem wznowienia postępowania sądowego, sygn. akt IV SA/Wa 933/05, a nie jak błędnie wskazano IV SA/Wa 934/05.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową prawidłowego rozpoznania sprawy. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami odnoszącymi się do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Dlatego wyłączenie sędziego następuje nie tylko z mocy samego prawa (art. 18 § 1 P.p.s.a.), ale również wówczas, jeżeli istniejące okoliczności mogą wywołać wątpliwości, co do bezstronności sędziego (art. 19 P.p.s.a.).
Wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Jak wynika z oświadczenia złożonego przez Sędziego WSA Ł. K. brak jest jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności w sprawie. Ponadto brak jest podstaw do wyłączenia sędziego od rozpoznawania sprawy z mocy ustawy (art. 18 § 1 pkt 1 - 7 P.p.s.a.). A. W. i M. W. nie wykazali ani we wniosku, ani w zażaleniu, aby zachodziły jakiekolwiek okoliczności podważające wiarygodność powyższego oświadczenia. Podstawą wyłączenia nie może być w szczególności powoływanie się na akceptację przez sędziego niewłaściwej, w ocenie stron, postawy pełnomocników w sprawie.
W tych okolicznościach uznać należy, że nie zaszły podstawy do wyłączenia sędziego od orzekania w sprawie.
Odnosząc się do niewłaściwego wskazania przez Sąd I instancji sygnatury akt sprawy zakończonej wyrokiem z dnia 10 stycznia 2006 r. wskazać należy, iż powyższa okoliczność nie była kwestionowana na żadnym etapie postępowania ani przez pełnomocnika skarżącego ani przez samą stronę. Ponadto Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu wiadomym jest z urzędu, że skarga A. W. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem z dnia 10 stycznia 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 933/05 została rozpoznana, bowiem postanowieniem z dnia 22 marca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 294/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ją odrzucił. Tym samym zarzut błędnego wskazania sygnatury akt sprawy jest niezasadny.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.