Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2018 r. sygn. akt IV SAB/Wa 139/17 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. B. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2017 r. sygn. akt IV SAB/Wa 139/17 w sprawie ze skargi Z. B. na bezczynność Prokuratora Generalnego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 stycznia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącemu Z. B. przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia tego Sądu z dnia 31 października 2017 r.
Jak wskazał Sąd pierwszej instancji, w niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, albowiem została ona sporządzona przez skarżącego osobiście, a zatem nie spełniała wymogów formalnych, o których mowa w art. 175 § 1 w zw. z art. 285f § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.). W tej sytuacji skarga jest niedopuszczalna, a zatem zachodzi oczywista jej bezzasadność i na mocy art. 247 tej ustawy Sąd orzekł jak w sentencji, nie badając sytuacji finansowej skarżącego i jego możliwości płatniczych.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył Z. B.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 247 P.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Oznacza to, że w przypadku, gdyby nawet sytuacja materialna strony uzasadniała przyznanie prawa pomocy, to stwierdzenie przez sąd, że w danej sprawie mamy do czynienia z "oczywistą bezzasadnością" skargi powoduje odmowę przyznania prawa pomocy, gdyż ocena w tym przedmiocie dokonywana jest w oderwaniu od sytuacji materialnej strony.
Zgodnie z kolei z art. 285l w związku z art. 175 § 1 P.p.s.a. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia sądu administracyjnego powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. W myśl natomiast art. 285f § 3 P.p.s.a. skargę nieopłaconą, skargę wniesioną z naruszeniem art. 175 § 1 oraz skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie, sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym. Tym samym, skoro w okolicznościach rozpoznawanej sprawy została ona sporządzona przez skarżącego osobiście, pozostawała oczywiście bezzasadna, a więc trafnie Sąd odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy na podstawie art. 247 P.p.s.a. ze względu na oczywistą bezzasadność skargi.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. postanowił jak w sentencji.