Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Zakładowej Organizacji Związkowej OZZ Pracowników Bloku Operacyjnego Anestezjologii i Intensywnej Terapii przy Samodzielnym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Z. o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt I OZ 471/13 w sprawie ze skargi Zakładowej Organizacji Związkowej OZZ Pracowników Bloku Operacyjnego Anestezjologii i Intensywnej Terapii przy Samodzielnym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Z. na postanowienie Głównego Inspektora Pracy z dnia (...) października 2012 r., nr (...) w przedmiocie dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w sprawie postanawia: odmówić uzupełnienia postanowienia.
Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt I OZ 471/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie Głównego Inspektora Pracy na postanowienie zawarte w pkt 3 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 59/13 w zakresie zwrotu kosztów postępowania sądowego w sprawie ze skargi Zakładowej Organizacji Związkowej OZZ Pracowników Bloku Operacyjnego Anestezjologii i Intensywnej Terapii przy Samodzielnym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Z. na postanowienie Głównego Inspektora Pracy z dnia (...) października 2012 r., nr (...) w przedmiocie dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w sprawie.
Pismem z dnia 29 czerwca 2013 r. pełnomocnik Zakładowej Organizacji Związkowej OZZ Pracowników Bloku Operacyjnego Anestezjologii i Intensywnej Terapii przy Samodzielnym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Z. wniósł o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazując, że w terminie 7 dni od dnia doręczenia odpisu zażalenia wniósł on odpowiedź na zażalenie wraz z wnioskiem o zasądzenie kosztów zastępstwa radcowskiego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do regulacji art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a., strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej (art. 166 P.p.s.a.).
Zgodnie z art. 199 P.p.s.a. na stronach ciąży obowiązek ponoszenia kosztów postępowania związanych z ich udziałem w sprawie. Zasada ta odnosi się do postępowania przed sądami I i II instancji.
Wyjątki od tej zasady, stanowiące podstawę do orzekania o zwrocie kosztów między stronami, zostały ściśle unormowane w przepisach art. 200, 201, 203 i 204 P.p.s.a., poprzez związanie orzekania o zwrocie kosztów postępowania z tym, jakim orzeczeniem kończy się postępowanie sądowe. Z kolei art. 209 P.p.s.a. jednoznacznie stanowi, w jakich przypadkach sąd rozstrzyga o zwrocie kosztów postępowania między stronami.
Odnosząc się do wniosku pełnomocnika Zakładowej Organizacji Związkowej OZZ Pracowników Bloku Operacyjnego Anestezjologii i Intensywnej Terapii przy Samodzielnym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Z. o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2013 r. w zakresie zasądzenia kosztów zastępstwa radcowskiego, Naczelny Sąd Administracyjny zauważa, że zgodnie z art. 209 P.p.s.a. wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniach, o których mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest zatem uprawniony do zasądzenia zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego w orzeczeniu, które nie jest jednym z orzeczeń, o których mowa w art. 209 P.p.s.a. Brak jest bowiem w tym przepisie podstawy do zamieszczenia orzeczenia o zwrocie kosztów postępowania w innych rozstrzygnięciach kończących postępowanie w danej instancji, niż wymienione w omawianym artykule. W szczególności dotyczy to orzeczeń wydawanych w postępowaniu zażaleniowym, gdyż art. 197 § 2 P.p.s.a. nie zawiera odesłania do przepisów o zwrocie kosztów postępowania między stronami w postępowaniu zażaleniowym, które dawałoby z kolei podstawę do odpowiedniego stosowania w przypadku oddalenia zażalenia art. 204 pkt 2 P.p.s.a. - przepisu, który pozwala obciążyć organ kosztami postępowania kasacyjnego, gdy oddalono skargę kasacyjną od wyroku sądu pierwszej instancji uwzględniającego skargę. Przepisy, z których wynika obowiązek ponoszenia określonego ciężaru, nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający (por. uchwała NSA z 4 lutego 2008 r., sygn. akt I OPS 4/07; postanowienie NSA z 30 stycznia 2004 r., sygn. akt FZ 504/04; postanowienie NSA z 14 września 2004 r., sygn. akt FZ 266/04; postanowienie NSA z 15 lutego 2007 r., II FZ 12/07, postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2010 r., sygn. akt II OZ 594/10). W niniejszej sprawie nie zachodził zatem przypadek konieczności zamieszczenia w postanowieniu dodatkowego orzeczenia odnośnie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Mając na uwadze powyższe, domaganie się zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego poprzez stronę wnoszącą odpowiedź na zażalenie, nie znajduje podstaw w obowiązujących przepisach i dlatego Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 157 w zw. z art. 197 § 2 i art. 193 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.