Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 14 lutego 2018 r. sygn. akt II SO/Bd 7/18 o odmowie wymierzenia grzywny w sprawie z wniosku A. S. o wymierzenie grzywny Wojewodzie [...] za nieprzekazanie Sądowi skargi wraz aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 lutego 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odmówił skarżącej A. S. wymierzenia grzywny Wojewodzie [...] za nieprzekazanie Sądowi skargi wraz aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem z dnia 1 sierpnia 2017 r. skarżąca wniosła skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. wraz wnioskiem o wymierzenie mu grzywny w związku z naruszeniem obowiązku z art. 54 § 2 w zw. z art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 - zwanej dalej P.p.s.a.). Zdaniem jednak Sądu pierwszej instancji w sprawie nie zaszły żadne okoliczności uzasadniające wymierzenie grzywny organowi. Została ona przekazana do Sądu w dniu 6 września 2017 r., a więc przed upływem terminu, o którym mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a. Sąd ten uznał się za właściwy do rozpoznania tej skargi i wyrokiem z dnia 31 stycznia 2018 r. sygn. akt II SA/Bd 1048/17 uchylił zaskarżoną decyzję. Z tych też względów Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że żądanie wymierzenia organowi grzywny jest pozbawione jakichkolwiek podstaw prawnych i na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a. orzekł jak na wstępie.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów:
1. prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 55 § 1 w związku z art. 54 § 2 P.p.s.a. polegające na nienałożeniu grzywny na Wojewodę [...] podczas gdy spełniły się przesłanki do nałożenia na Wojewodę [...] grzywny,
2. prawa procesowego przez błędną wykładnię art. 141 § 4 w związku z art. 134 P.p.s.a. polegające na mylnym przyjęciu, że wniosek o ukaranie grzywną dotyczy skargi A. S. z dnia 1 sierpnia 2017 r. podczas, gdy wniosek dotyczył nieprzekazania przez Wojewodę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargi Miasta [...] z dnia 24 maja 2017 r. na decyzję Wojewody z dnia [...] września 2017 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest zasadne.
Stwierdzić trzeba, że rozpoznawany wniosek o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 P.p.s.a. został zawarty w skardze na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2017 r., którą uchylono w trybie tzw. autokontroli (art. 54 § 3 P.p.s.a.) decyzję z dnia [...] kwietnia 2017 r. I choć wniosek w niej zawarty nie został sformułowany precyzyjnie, to jednak błędnie Sąd pierwszej instancji przyjął, że dotyczył on wymierzenia grzywny za nieprzekazanie skargi wraz aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie dotyczących decyzji z dnia [...] czerwca 2017 r. Z treści skargi wynika, że żądanie dotyczyło nieprzekazania skargi na decyzję z dnia 24 kwietnia 2017 r., a więc pierwotnie skarżonej. Wskazując na obowiązek Wojewody przekazania sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego "nawet wtedy, gdy dokona aktu autokontroli" oraz na uchybienie temu obowiązkowi w niniejszej sprawie (strona 10 skargi), autor skargi odnosił się do decyzji, która była przedmiotem autokontroli. W tym też więc zakresie Sąd pierwszej instancji winien rozpoznać wniosek o wymierzenie grzywny i z tych też przyczyn zarzuty podniesione w zażaleniu okazały się skuteczne, tj. naruszenie art. 55 § 1 w związku z art. 54 § 2 P.p.s.a. oraz art. 141 § 1 w związku z art. 134 P.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.
Wniosek o koszty nie mógł zostać uwzględniony, gdyż przepisy art. 203 i art. 204 P.p.s.a., które regulują kwestie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, nie mają zastosowania do postępowania toczącego się na skutek wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu pierwszej instancji (por. postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2005 r. sygn. akt II OSK 552/05, ONSAiWSA 2006 Nr 1, poz. 17).