Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. akt. IV SO/Wr 5/16, o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie z wniosku P. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. akt. IV SO/Wr 5/16, po rozpoznaniu wniosku P. G. odmówił przyznania prawa pomocy.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wnioskodawczyni jako przedmiot skargi podała decyzję Powiatowego Urzędu Pracy w Oleśnicy (Filia w Sycowie) z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...] dotyczącą statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej. Strona została wezwana do wyjaśnienia, czy od powyższej decyzji wniosła odwołanie do organu drugiej instancji i czy zostało ono już rozpoznane. W odpowiedzi podała, że nie wniosła odwołania do organu drugiej instancji.
Dalej Sąd wskazał, że zgodnie z art. 247 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie oczywista bezzasadność skargi wynika z faktu zaskarżenia decyzji Starosty Oleśnickiego z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...] w sprawie statusu bezrobotnego i świadczeń z tym statusem związanych.
W myśl art. 52 § 1 p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznika Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§2).
Sąd wskazał, że od decyzji Starosty Oleśnickiego z dnia [...] listopada 2015 r. przysługiwało odwołanie do Wojewody Dolnośląskiego, którego jednakże wnioskodawczyni nie wniosła. Wykorzystania administracyjnego toku instancji przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego jest warunkiem koniecznym do stwierdzenia jej skuteczności. Oznacza to, że przedmiotem skargi mogłaby być wyłącznie decyzja organu odwoławczego (Wojewody Dolnośląskiego), nie zaś organu pierwszej instancji (Starosty Oleśnickiego). Skoro jednak skarżąca przedmiotem skargi chce uczynić decyzję pierwszoinstancyjną, to należy zdaniem Sądu ocenić jej wniesienie za niedopuszczalne i skutkujące koniecznością jej odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Powyższe uzasadniało odmowę przyznania prawa pomocy na podstawie art. 247 p.p.s.a.
Skarżąca wniosła zażalenie na powyższe postanowienie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. zwana dalej "p.p.s.a.") prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Należy podzielić stanowisko Sądu Wojewódzkiego, że o oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej można stwierdzić, że jest ona niedopuszczalna. W szczególności dotyczy to sytuacji, w której skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego zasadnie Sąd I instancji odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa pomocy skoro z akt sprawy wynika, że skarżąca nie wyczerpała środków zaskarżenia, o których mowa w art. 52 § 2 p.p.s.a., mianowicie nie wniosła w postępowaniu administracyjnym przewidzianego w art. 127 § 1 k.p.a. środka zaskarżenia, tj. odwołania. Brak wyczerpania środków zaskarżenia przed wniesieniem skargi do sądu jest równoznaczny z oczywistą bezzasadnością skargi w rozumieniu art. 247 p.p.s.a. (zob. postanowienie NSA z 22 listopada 20112 r., I OZ 864/12 oraz postanowienie NSA z 5 marca 2014 r., I OZ 146/14).
Dlatego też złożenie skargi na decyzję Starosty Oleśnickiego z dnia 18 listopada 2015 r. jest niedopuszczalne, co jednocześnie stanowi przesłankę odmowy przyznania prawa pomocy wskazaną w art. 247 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.