Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. W. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 grudnia 2008 r. sygn. akt II SAB 429/03 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku Ministra Sprawiedliwości o doręczenie odpisu postanowienia tego Sądu z dnia 23 lutego 2004 r. wraz ze stwierdzeniem prawomocności w sprawie ze skargi I.W. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie odszkodowania postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym zarządzeniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił bez rozpoznania pismo Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 sierpnia 2008 r., którym organ zwrócił się z wnioskiem o doręczeniu odpisu orzeczenia tego Sądu z dnia 23 lutego 2004 r. wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż zarządzeniem z dnia 25 sierpnia 2008 r. Zastępca Przewodniczącej Wydziału II WSA w Warszawie wezwała wnioskodawcę do uiszczenia, w terminie siedmiu dni, opłaty kancelaryjnej w kwocie 30 zł. Zarządzenie to doręczono prawidłowo stronie, jednakże w zakreślonym terminie nie została uiszczona żądania opłata, co powodowało konieczność pozostawienia pisma Ministra na podstawie art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a.
Zażalenie na to zarządzenie wniosła I. W., zarzucając mu rażące naruszenie prawa w myśl art. 156 § 1 kpa i podnosząc w uzasadnieniu szereg okoliczności nie odnoszących się bezpośrednio do zaskarżonego orzeczenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Art. 50 § 1 P.p.s.a. stanowi, iż uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Przepis ten ma zastosowanie również do zażaleń wnoszonych w postępowaniu sądowoadministracyjnym, co wynika z art. 193 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 powołanej ustawy. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając środek zaskarżenia może z urzędu badać, czy skarga ta została wniesiona przez osobę legitymującą się interesem prawnym, o czym stanowi uchwała siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2005 r. sygn. akt OPS 1/04 (ONSAiWSA 2005/4/62).
W przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, iż I. W. nie posiada interesu prawnego w zaskarżeniu zarządzenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, którym pozostawiono bez rozpoznania wniosek Ministra Sprawiedliwości o doręczenie odpisu postanowienia tego Sądu z dnia 23 lutego 2004 r. wraz ze stwierdzeniem prawomocności z powodu nieziszczenia żądanej opłaty kancelaryjnej. W sprawach, których przedmiotem są należności z tytułu opłat sądowych uprawnioną do kwestionowania wydawanych rozstrzygnięć jest jedynie strona zobowiązana do uiszczenia takiej opłaty.
W tej sytuacji zażalenie jako wniesione przez podmiot nie posiadający legitymacji prawnej podlegało oddaleniu na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.