Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska po rozpoznaniu w dniu 1 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. akt II SO/Wa 14/11 oddalające wniosek o wymierzenie Ministrowi Sportu i Turystyki grzywny za nieprzekazanie w terminie ustawowym skargi na bezczynność, odpowiedzi na skargę oraz akt sprawy postanawia: oddalić zażalenie
Wnioskiem z dnia 1 lutego 2011 r. M. B. wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie Ministrowi Sportu i Turystyki grzywny za nieprzekazanie skargi na bezczynność z dnia 25 października 2010 r. wraz z odpowiedzią i aktami sprawy.
W uzasadnieniu podniosła, iż w dniu 25 października 2011 r. wniosła drogą mailową za pośrednictwem Ministra Sportu i Turystyki skargę do WSA w Warszawie na bezczynność tego organu w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 23 września 2010 r. o udzielenie informacji publicznej. W dniu następnym powyższą skargę własnoręcznie podpisaną przesłała do organu pocztą. Stwierdziła, iż do dnia dzisiejszego, tj. do dnia złożenia wniosku o wymierzenie grzywny, Sąd nie skontaktował się z nią w sprawie jej skargi, stąd też wnioskuje, że organ nie wykonał obowiązku określonego w art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej jako p.p.s.a.) i nie przekazał jej skargi do Sądu.
W odpowiedzi na wniosek organ wniósł o jego oddalenie. Wskazał, iż skarga M. B. wraz z odpowiedzią i aktami administracyjnymi została przekazana do WSA w dniu 2 grudnia 2010 r. Ponadto zauważył, iż pismem z dnia 26 stycznia 2011 r. poinformował skarżącą o powyższym fakcie, dołączając odpis odpowiedzi na skargę i dowód nadania skargi do Sądu. Skargę na bezczynność zarejestrowano w WSA w Warszawie pod sygn. akt II SAB/Wa 390/10.
Postanowieniem z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. akt II SO/Wa 14/11, WSA w Warszawie oddalił wniosek M. B. o wymierzenie organowi grzywny.
W uzasadnieniu wskazał, iż z uwagi na charakter sprawy (dostęp do informacji publicznej) organ powinien wywiązać się z obowiązku przekazania skargi, odpowiedzi na nią oraz akt sprawy w terminie 15 dni od otrzymania skargi, co wynika wprost z art. 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).
Grzywna, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a. jest środkiem o charakterze dyscyplinująco-represyjnym, mającym na celu doprowadzić do wykonania przez organ obowiązku przekazania skargi. Zastosowanie tego środka nie jest przy tym obligatoryjne, albowiem art. 55 § 1 p.p.s.a. wskazuje, że "sąd może orzec" o wymierzeniu organowi grzywny. Oznacza to potrzebę uwzględnienia wszystkich okoliczności sprawy, a więc między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązku, czasu, jaki upłynął od wniesienia skargi oraz czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu.
Zdaniem WSA, w niniejszej sprawie organ wypełnił ciążący na nim obowiązek przekazania skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy, jednakże nie dochował terminu przewidzianego w przepisach prawa na dokonanie tej czynności. Stwierdzone opóźnienie (w ocenie Sądu pierwszej instancji 24 dniowe), nie wywołało jednak niekorzystnych skutków po stronie skarżącej i nie uzasadnia w tym przypadku wymierzenia organowi grzywny. Opóźnienie organu nie miało również wpływu na możliwość rozpoznania sprawy, a organ przekazał skargę wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę jeszcze przed otrzymaniem wniosku o wymierzenie grzywny.